Το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας υποδέχεται τη ζωγραφική της Έφης Σούτογλου με τίτλο «Γενέθλια Γη» από 22/4 έως 15/6.
Η Έφη Σούτογλου,απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καταγωγή από τον Άγιο Κωνσταντίνο Φαρσάλων, επιστρέφει στη γενέθλια γη, μεταφέροντας με τα έργα της εικόνες του θεσσαλικού κάμπου.
«Ζωγράφος ακάματη, σχολαστική ερευνήτρια του σχεδίου και του χρώματος, του φωτός και της σκιάς στα έργα της, κατάφερνε και καταφέρνει να μας συνεπαίρνει σε συγκινήσεις υψηλές, σαν ψίθυρος ενός απαλού ανέμου στα ξερόχορτα και τα στάχια του θεσσαλικού κάμπου».(Χρήστος Παλλατζάς).
«Η Έφη Σούτογλου εμπεριέχει στη ζωγραφική της το φως, την απεραντοσύνη του θεσσαλικού κάμπου, τη σεμνότητα, την ευγένεια και την καλοσύνη των ανθρώπων της καταγωγής της. Το λατρευτικό στοιχείο της μάνας-γης απλώνεται διάχυτο και αποτελεί το βαθύτερο νόημα του έργου της». (Μαριέττα Πεπελάση).
Η έκθεση, η οποία θα εγκαινιασθεί το Σάββατο 22 Απριλίου και ώρα 7.30 μ.μ., θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Ιουνίου 2023. Αφιερώνεται στη μνήμη των γονιών της Κώστα και Σοφίας και στις ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη τον Μάρτη του 2023.
---------
Έγραψαν για την Έφη Σούτογλου:
Γενέθλια Γη / Για την Έφη
(Θάνος Τσακνάκης, Φιλόλογος)
ἡ Ἒφη
ὁ κάμπος
τὸχωριὸ
παιδικὴἡλικία
προσφυγικὸςσυνοικισμὸς
στὴνἂκρηἐκεῖ
ἀμεριμνησία κι ὀνειροπόληση
μέσα στὰ δύσκολα
φυγὴστὰ μεγάλα χωράφια
μὲτὴν πόρτα ἀνοιχτὴ
ὁ βασιλικὸςτῆςμαμᾶς
ἡ μαμὰκαὶ ἡ Κατερίνα
ἡ μαμὰκαὶοἱ κότες
ἡ μαμὰμὲ διαβήτη
ἡ μαμὰμὲτὴ θλίψη στὰ μάτια
ὁ Σωτήρης, κοιτάω ἀλλοῦ
καὶθυμᾶμαι
σταροχώραφα κίτρινα
μετὰτὸθερισμὸ
ἒπεφτε ὁ σπόρος
τροφὴστὰ γαλόπουλα
ὁ πατέρας γεμίζει
βυτίο νεροῦγιὰνὰ πίνουν
φωτιὲςκαὶκαπνοὶ
παντοῦστὸνὀρίζοντα
καίγονται πάντα στὸ τέλος
οἱκαλαμιὲςστὰ χωράφια
ἐκκλησάκιστὴν κίτρινη ἒρημο, ὂαση
μοναστήρι στὸ βάθος, ἡ καλόγρια ζοῦσε
μακριὰμοναχὸἓνα δεντράκι, σὰ μάρτυρας
ἡ μάντρα τῆς Σταυρούλας
οἱγροῦβες
τὸ πορτρέτο της ἓνα
τοπίο ὡςἀνάμνηση
ὡςκαυτὴἐπιθυμία
καλπάζει
γι᾽ἀλλοῦ
στὰ κίτρινα στάχια
λευκὸἐλεφαντάκι βοσκάει
ἀπ᾽τὸπουθενὰ ξεφυτρώνει ἡ θάλασσα
ὁ ἀργυροδίνης Πηνειός
πίσω σὲ φέρνει
πάλι καὶ πάντα
στὴ γενέθλια γῆ
γιὰνὰπιεῖς
καὶνὰπᾶςσὲ καινούργια ταξίδια
Για την ζωγραφική της Έφης Σούτογλου
(Χρήστος Παλλατζάς, ζωγράφος)
Την Έφη Σούτογλου την γνωρίζω από τα πρώτα χρόνια της φοίτησής της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ζωγράφος ακάματη, σχολαστική ερευνήτρια του σχεδίου και του χρώματος, του φωτός και της σκιάς στα έργα της, κατάφερνε και καταφέρνει να μας συνεπαίρνει σε συγκινήσεις υψηλές, σαν ψίθυρος ενός απαλού ανέμου στα ξερόχορτα και τα στάχια του θεσσαλικού κάμπου. Με έργα γεμάτα ήχους και αρώματα της δικής της προσωπικής μυθολογίας εμπνευσμένα από την δικιά της γενέθλια γη, η ζωγραφική της στρατεύεται στην έννοια της καθαρής και τίμια τέχνης.Η Έφη Σούτογλου είναι εκείνη η περίπτωση του καλλιτέχνη που πασχίζει με δύναμη και σθένος να αναστήσει την ζωγραφική όχι απλά να την υπηρετήσει. Σεβόμενη όλες τις αρχές και τις αξίες της ζωγραφικής αρθρώνει λόγο στέρεο και στιβαρό. Με όπλα την ευαισθησία και την παρατήρηση της φύσης, με βλέμμα καθαρό και ερμηνευτικό σανψίθυρος καλοκαιρινού θεσσαλικού ανέμου καταφέρνει να μας παρασύρει με την τέχνη της σε κόσμους στοχασμού και μαγείας.Χρόνια τώρα με τα έργα της γεμάτα ευαισθησία φυσάει σαν πνοή την σκόνη από την ψυχή μας για να αναδυθούν αξίες όπως η αλήθεια και η τιμιότητα.
(Μαριέττα Πεπελάση, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας & ζωγράφος)
Η Έφη Σούτογλου εμπεριέχει στη ζωγραφική της το φως, την απεραντοσύνη του ΘεσσαλικούΚάμπου, τη σεμνότητα, την ευγένεια και την καλοσύνη των ανθρώπων της καταγωγής της.
Από παιδί έχει ζήσει τη διαδικασία της ζωής μέσα στη φύση. Τα Παιχνίδια της•μυρμήγκια,σαλιγκάρια, έντομα, πασχαλίτσες, σκαθάρια, αρνάκια, πεταλούδες και όλα τα ζωάκια πουζούσαν μαζί της.
Το λατρευτικό στοιχείο της μάνας-γης απλώνεται διάχυτο και αποτελεί το βαθύτερο νόημα τουέργου της. Αξίζει να σταθούμε και να προσέξουμε πώς μέσα από το φως των έργων της και τησχέση της με τη γη αποκαλύπτεται η ιερότητα της διαδικασίας εξέλιξης της ζωής. Μέσα από τοφως και τη σιωπή του κάμπου της Έφης Σούτογλου ερχόμαστε σε επαφή χωρίς λόγια, μα μόνομε το χρώμα και με το βίωμά της για την προετοιμασία της γης, τη σπορά, τον θερισμό, τησυγκομιδή, το αλώνισμα μα και τη βαθιά αγάπη των ανθρώπων για τη γη τους. Έχει τον κύκλο της ζωής στην καθημερινότητά της από παιδί και αυτήν τη γνώση τη μεταφέρει στο έργο της.
Στη ζωγραφική της υπάρχει η ευδαιμονία και η ευγονία του χρόνου των όντων, υπάρχει τολατρευτικό ύφος προς καθετί που ζει από τη γη όπως τα αρσενικά βασιλικά γαλόπουλα,η μοναχική κατσικούλα, το πιστό σκυλί, οι άνθρωποι που φροντίζουν για όλα. Όλα γίνονται καιείναι Ένα. Ο άνθρωπος, τα ζώα, η μάνα-γη γίνονται Ένα μέσα από μια σιωπηλή αφοσίωση,σύνεση, ευλάβεια, στοιχεία απαραίτητα για κάθε μεγάλο και γόνιμο έργο που το διακρίνει ησεμνότητα και η απλότητα.
Στα έργα της, η μοναχικότητα που τη διακρίνει από παιδί, είναι η σοφία του ανθρώπου πουέμαθε να ζει και να παρατηρεί τη ζωή κι έτσι σαν ολόκληρος ανεξάρτητος οργανισμός ενώνεταιμε το σύμπαν μέσα από βαθύ στοχασμό.
Η Έφη Σούτογλου έχει γερό εφαλτήριο για το πέταγμά της σε άλλους κόσμους.
Ο λευκός θεϊκός ελέφαντας μέσα στον κάμπο της, μοιάζει να είναι ο ερχομός της αναζήτησηςενός άλλου δρόμου…
Το θαύμα της Γης κι εγώ
Σε κάθε σκίρτημα των σπλάχνων σου
εγώ που κάποτε στην αγκαλιά σου βύζαινα το σώμα σου
αναγνωρίζω και τον αχό και τη χαρά σου.
Από παιδί μ’ έμαθες ν’ ακούω
στη λαλιά των πουλιών,
τα πιο τρυφερά νανουρίσματα
στο κελάρυσμα της ροής του ποταμού,
το κάλεσμα του ωκεανού
στου αετού το φτεροκόπημα
τον ύμνο της δόξας τ’ ουρανού.
Μ’ έμαθες να γίνομαι
η δύναμη του λιονταριού καθώς προσεύχεται στον ήλιο
το ταπεινό βλαστάρι π’ ανθίζει στη ρωγμή της πέτρας.
Μ’ έμαθες να μη φοβάμαι
τα θαλάσσια πλάσματα των σκοτεινών βυθών
τα πνεύματα της νύχτας, σκιές της αμφιβολίας.
Να γεύομαι την ηδονή της σάρκας σαν ευλογία.
Μ’ έμαθες πως Ένα είναι το σύμπαν
μέσα στη στοργική αγκαλιά σου.
Μάνα μου, Γη μου ποτέ δεν σε ξεχνώ.
Πάντα κρατώ στο φυλαχτό της μνήμης
τα όμορφα λιβάδια, τις ανθισμένες λεμονιές
τις άγριες θάλασσες, τη λάβα των ηφαιστείων
τον βοριά να σφυρίζει πάνω απ’ τις στέγες,
τα παιχνίδια των παιδιών στην άμμο
τη δύναμη της σοφίας σ’ ένα κουκούτσι!
Μ’ έμαθες να μη φοβάμαι τους άφρονες
προσπαθούν να σε ορίσουν
να δαμάσουν την ελευθερία σου
να καταστρέψουν τη δύναμη της αφθονίας σου
τους χυμούς στις φλέβες του σώματός σου να μολύνουν
να κατασκευάσουν παιδιά δίχως σάρκα και αίμα
στέρφες μήτρες κοριτσιών
άγονο σπέρμα παλικαριών
αδελφός φονεύει αδελφό.
Το πληγωμένο σώμα σου ποτέ δεν απειλήθηκε
από αγρίμια καταστροφικής μανίας.
Εσύ, η πιο δυνατή.
Αιώνες, χρόνια που δεν μπορούν να μετρηθούν
θρέφεις σώματα, πλάθεις ανθρώπους, προετοιμάζεις ψυχές
Είσαι πέρα από τη δημιουργία
πέρα κι απ’ την καταστροφή…
Είσαι η ευλογημένη αφθονία
η ακτινοβόλα προσευχή
η παντοδυναμία της αγάπης
που σπλαχνικά μιλά για όλα τα όντα.
«Άφες αυτοίς…
Προχώρα μέχρι να δεις
τον ουρανό να χαίρεται τη γέννα της τίγρης
τον έρωτα της πέτρας για τη δροσιά των μελτεμιών
τα κρινάκια της Παναγιάς, άνθη στην άμμο
νερά των ποταμών να καρπίζουν την έρημο
τα χελιδονόψαρα να παίζουν με τους αφρούς των κυμάτων
και μη γυρίσεις να δεις
αυτούς που μόνο πληγές ανοίγουν.
Τίτλος:Το κοπάδι
-------------
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Η Έφη Σούτογλου γεννήθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο Φαρσάλων από γονείς Μικρασιάτες.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας το διάστημα 1986-1992 στο εργαστήριο ζωγραφικής του Π. Τέτση και του Δ. Μυταρά και στο εργαστήριο χαρακτικής του Θ. Εξαρχόπουλου. Ιστορία Τέχνης με τη Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Αποφοίτησε από την Α.Σ.Κ.Τ. με άριστα.
Ατομικές εκθέσεις:
1990 Αίθουσα Τέχνης Τίρυνς, Καρδίτσα
1994 Gallery Μαρία Παπαδοπούλου, Αθήνα
1998 Χώρος Τέχνης 24, Αθήνα
2003 AdamGallery, Αθήνα
2003 Κρύπτη, Κέντρο Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, Μαχαιράδο, Ζάκυνθος
2007 Η Πόλις θα σε ακολουθεί, AdamGallery, Αθήνα
2009 Από την Ύδρα στην Άνδρο, Ιστορικό Αρχείο, Μουσείο Ύδρας
2009 Άνδρος, Οικία Μ. Εμπειρίκου 1863 – Βαλμάς Α.Ε.
2009 Τα μικρά τα ελάχιστα, υπέροχα. Πολυχώρος Μεταίχμιο
2011 Gallery Χαρίλαος Φατόλας, Καρδίτσα
2015 Ιστορικό Αρχείο, Μουσείο Ύδρας
2020 Κάτω από Θόλους Διάφανους, Βιβλιοπωλείο Λεμόνι, Αθήνα
Έχει συμμετάσχει σε πάνω από 80 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές και σε μουσεία.
Τίτλος: οι καλαμιές που καίγονται το καλοκαίρι
Τίτλος: Μικρή προσευχή
