Η disco, τα μεγάλα clubs, τα μικρά clubs/συνέντευξη με τον d.j. Αχιλλέα Τίκα

Μια πρώτη απόπειρα των διαχειριστών της σελίδας να φέρουν κοντά ανθρώπους, που γλέντησαν αυτές τις δυο δεκαετίες βασικά με την Disco, την Funk, την Soul.

Συναντηθήκαμε με τον διαχειριστή της σελίδας Αχιλλέα Τίκα, για να μιλήσουμε για το πριν και το τώρα της διασκέδασης στην Λάρισα και όχι μόνο. Ο Αχιλλέας βέβαια είναι από την φουρνιά των Λαρισαίων d.j's εκείνης της χρυσής εποχής.

-Αχιλλέα πως πήγε το πάρτι;
-Μια χαρά για πρώτη προσπάθεια, το Skyland γέμισε, υπήρχε κέφι, διάθεση για ωραίες μνήμες, νοσταλγία, ο κόσμος χόρεψε.

-Πρώτη προσπάθεια είπες. Να υποθέσω ότι θα το επιχειρήσετε πάλι;
-Εξυπακούεται, είναι ένας στόχος, να βρισκόμαστε και να διασκεδάζουμε. Ψάχνουμε χώρο για τώρα το καλοκαίρι, είτε στην Λάρισα είτε στα παράλιά μας. Θα δούμε, κόσμος υπάρχει που το θέλει.

-Πως ξεκίνησε η ιδέα της σελίδας στο Facebook;
-Η σελίδα δημιουργήθηκε το 2019, τον Δεκέμβρη. Η ιδέα ήταν, να μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις μας με φωτογραφίες και βίντεο των δυο δεκαετιών. Η ανταπόκριση είναι μεγάλη, μας στέλνουν υλικό, που βρίσκεται σε συρτάρια, πολύτιμο υλικό.

-Λειτουργεί η σελίδα, φέρνει το αποτέλεσμα που θέλετε;
-Βέβαια. Υλικό μαζεύεται από παντού, δημιουργούνται επαφές, που είχαν χαθεί από τις χρυσές εποχές των ντισκοτέκ και των μεγάλων clubs, κάναμε το πρώτο πάρτι και πάμε πιο δυνατοί για την συνέχεια.

-Εσύ Αχιλλέα είσαι των '80's, '90's, έκανες σε πολλά μεγάλα μαγαζιά εδώ αλλά και στο εξωτερικό. Πως ξεκίνησες;
-Στην δεκαετία του '80 οι ντισκοτέκ μεσουρανούσαν, τεράστοι χώροι, χιλιάδες κόσμος μέσα και έξω.
Ξεκινάω πιτσιρικάς, όταν ακόμη οι ντισκοτέκ στην Λάρισα ήταν στα υπόγεια κυριολεκτικά. Μαθητευόμενος με βασικό d.j. τον Σπύρο Πυργίδη στην Garden, υπόγειο στην Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο ύψος της κεντρικής πλατείας.
Ήταν η εποχή, που βασικά σε υπόγεια μεσουρανούσαν οι Stales στην Ασκληπιού (πλ. Ταχυδρομείου), η Starship στην Μεγάλου Αλεξάνδρου (έναντι της περίφημης La Cite), η Atomic στην Φαρσάλων η μόνη εκτός του κέντρου της Λάρισας, η περίφημη ''Αναμπέλλα'' του Βασίλη Μητσιούλη στον σταθμό των τρένων. Απίστευτα χρόνια!!!

Ντισκοτέκ Στάλες δεκαετία 1970 και οι δυο φωτογραφίες, στο υπόγειο της οδού Ασκληπιού.

Ντισκοτέκ Studio 53, 1983, οδός Βόλου

Εγώ μετά την Garden, πάω πια ως βασικός d.j. στις Stales, όπου ήταν ο Βασίλης Βάιλας, που έφυγε για φαντάρος. Από εκεί κάνω μια πορεία σε Points στην Μανωλάκη, πάω Ρόδο για 5 σεζόν, το 1982 δουλεύω d.j. στην Αγγλία στο Βόρειο Yorkshire σε μια τεράστια ντισκοτέκ, την ''Κazanova'', όπου η θέση του d.j. ήταν με την πλάτη στην πίστα. Ανάποδοι σε όλα τους οι Άγγλοι!!!

-Ρόδος και Αγγλία εντυπώσεις;
-Μαγικά χρόνια!!! Ατελείωτο ξεσάλωμα χωρίς όρια, ένας χαμός.

Sun Loretzo,1992, στην ''παραλιακή'' βεβαίως!!!

-Και γυρίζεις Λάρισα.
-Επιστροφή στην πατρίδα. Ιδιοκτήτης σε καφέ-κλαμπ και μετά πάλι d.j. στο τεράστιο καλοκαιρινό Sun Lorentzo στην ''παραλιακή''(το 1992, ενώ το 1991 ήταν ο Γ. Καλλιμάνης), την Φαρσάλων, όπου γινόντουσαν μαγικά πράγματα, πολλά μαγαζιά, απίστευτος κόσμος, η διασκέδαση στο τέρμα της.
Θυμάμαι βράδια στο Sun Lorentzo με 1000 άτομα μέσα και άλλοι 200 έξω από το μαγαζί, να παρτάρουν και αυτοί, σερβιρισμένοι με τα ποτά τους κλπ.
Η διασκέδαση όμως περνούσε σε άλλη φάση, άλλαζε. Οι ντισκοτέκ τελείωσαν, ήρθαν τα clubs. Τεράστιοι χώροι και οι μεν και οι δε, αλλά... Το Studio 53, η Biberon είχαν καναπέδες και μεγάλη πίστα, τα μεγάλα clubs έβγαλαν τους καναπέδες, επικράτησαν τα stands και τα πάσα, όλος ο κόσμος ήταν στην ουσία όρθιος, χόρευε λιγότερο και επί τόπου. Εισβάλλουν στο ρεπερτόριο και ελληνικά τραγούδια. Βάλτε στο μυαλό σας π.χ. το Sun Lorentzo, το Καμίνι στην Ερυθρού Σταυρού και φτιάξτε την νέα εικόνα της διασκέδασης.

-Είναι η εποχή και μιας ακόμη έκρηξης. Ξεφυτρώνουν παντού στην πόλη, μέσα στον ιστό της μικρά κλαμπάκια.
-Βέβαια, πάρα πολλά μικρά clubs μόνο με βραδινή λειτουργία και στο μεταξύ πολλές καφετέριες το βράδυ το γυρίζουν σε club, χαμηλώνουν τα φώτα, παίζουν αντίστοιχες μουσικές κλπ. Όλο αυτό δείχνει πιθανά μια ανάγκη του κόσμου, για πιο ζεστά και οικεία μαγαζιά και φέρνει την καταστροφή για τα μεγάλα clubs, αφού μειώνεται η κίνηση σε αυτά.
Έχουν στο μεταξύ αλλάξει και οι μουσικές φόρμες. Οι ντισκοτέκ έχουν κλείσει, τραγούδια αντίστοιχα δεν γράφονται.

-Αλλάζουν οι εποχές Αχιλλέα, κάτι έγινε και έσβησε η ντίσκο.
-Κοίταξε, ουσιαστικά μουσική ντίσκο δεν υπήρξε, το κίνημα των ντισκοτέκ υπήρχε, ξεκινώντας από την Αμερική και εκφράστηκε μέσα από τέτοια τραγούδια. Έσβησαν οι ντισκοτέκ στην Αμερική, τελείωσε το κίνημα, σταμάτησαν να γράφονται κάποιες μορφές αυτής της μουσικής. Π.χ. αυτά που ακούμε ως καθαρά ντίσκο δεν υπάρχουν πια, αλλά συνεχίζουν να γράφονται τραγούδια funk, soul κλπ που έπαιζαν στις ντισκοτέκ. Αλλάζουν οι εποχές, οι ανάγκες, βλέπεις τώρα από την Αμερική, απ΄όπου ξεκινούν όλα, μας έρχονται η hip hop, η trap κλπ.

-Αχιλλέα ευχαριστώ και εύχομαι νέα πάρτι και εκπλήξεις, γιατί εδώ υπάρχουν πολλοί και πολλές, που συγκινούνται ακόμη από την εποχή των ντισκοτέκ.
-Και εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία, να μιλήσουμε για την σελίδα μας και για μια υπέροχη εποχή, που λατρέψαμε και λατρεύουμε.

**Μπάντες και τραγουδιστές που έγραψαν μουσικές φόρμες, που έπαιζαν στις ντισκοτέκ.
Italo music: Μodern Τalking, Falco, Alphaville, Den Harrow, Radiorama, Savage, Bad Boys Blue, Sandra, Gazebo, Ken Lazlo κλπ.
(η Italo ονομάστηκε έτσι, γιατί την προώθησε η ιταλική τηλεόραση ως τοπική βιομηχανία).
Funk και Soul music: Μichael Jackson, Donna Summer, Bee Gees, Dennis Edwards, Temptations, George Michael, Kc & Sunshine band, Chic, Kool and the Gang κλπ.

**Φωτογραφικό υλικό από την σελίδα  https://www.facebook.com/80s90sLarissahttps://www.facebook.com/80s90sLarissa, κάποιες είναι δικές μας από το παλιό έντυπο Λαρισόραμα.

Η περίφημη ''Αναμπέλα'' με φουλ καθιστικά, όπως φαίνεται...

Ντισκοτέκ ''Biberon'' 1988, 1989, 1990 από την προβολή της στο τότε έντυπο Λαρισόραμα.

Η περίφημη ''Βεγγέρα'' του Οδυσσέα Λύτρα στην 31ης Αυγούστου

Club Hoya, Αγία Μαρίνα

Είναι η εποχή των τεράστιων clubs, με φουλ όρθιους και επαγγελματίες κοπέλλες να χορεύουν πάνω στην μπάρα

Η ντισκοτέκ Points στην οδό Μανωλάκη, είναι η εποχή με φουλ καθιστικά και μεγάλη πίστα.

Στο υπόγειο της Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Club Hoya, Αγία Μαρίνα

Είναι η εποχή, δεκαετία '90, που τα τεράστια clubs παίζουν και ελληνικά και όλο το μαγαζί μία ''πίστα'' ορθίων.

1988, ντισκοτέκ Stadium του Ντελή.

------------------------

Boney M. - Ma Baker (Sopot Festival 1979)
https://www.youtube.com/watch?v=9c5yPIQ3LQI

***και με βάση αυτό που είπε ο Αχιλλέας για την ντίσκο εποχή και το κίνημα των ντισκοτέκ, που ξεκίνησε από την Αμερική, ψάξαμε και βρήκαμε πολλά στοιχεία ενδιαφέροντα από το site της musicheaven.gr . Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα της μουσικής εγκυκλοπαίδειας του Coca-Cola Soundwave.
Δείτε το:

ΑΠΟ ΤΟ STONEWALL ΣΤΗ PHILADELPHIA
Τα πάντα για τη Disco μουσική ξεκίνησαν το 1969 στο club “ Stonewall ” της Νέας Υόρκης, ένα gay club (δείτε εδώ την περίφημη ιστορία του, που διατηρείται ακόμη και σήμερα με αφιερώματα ...https://popaganda.gr/stories/klironomia-tou-stonewall-inn-miso-eona-meta/). Το playlist του εν λόγω club ήταν pure Funk and Soul και αν σήμερα θεωρούμε το club αυτό ως την απαρχή της Disco, είναι γιατί εκεί συναντήσαμε για πρώτη φορά όλα τα lifestyle στοιχεία, που θα χαρακτήριζαν αργότερα τη μουσική αυτή. Ένα χρόνο μετά, ο David Mancuso έστηνε τα πρώτα του “ Loft ” parties, με κοινό για ακόμη μία φορά ως επί το πλείστον άτομα της gay κοινότητας και με playlist που ξεκίναγε από τον James Brown και έφτανε μέχρι τους Rufus.

H κλασική φωτογραφία της επιδρομής στο Stonewall In.

Ταυτόχρονα στη Philadelphia ξεκίναγε μία νέα μουσική σκηνή, ο περίφημης Philly ήχος, που μουσικά τουλάχιστον θα έδινε στη Disco μουσική τις πρώτες ρυθμικές βάσεις και που η επιρροή της κράτησε για δέκα περίπου χρόνια (1972 – 1982). Καλλιτέχνες από τη σκηνή αυτή, όπως οι MFSB , Archie Bell and The Drells και οι O ' Jays συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία των πρώτων Disco anthems. Σιγά σιγά τα Disco parties άρχισαν να γίνονται ολοένα και περισσότερα στη Νέα Υόρκη, ενώ η μουσική που κυριαρχούσε σε αυτά ήταν τόσο κομματιών όλων των καλλιτεχνών που αναφέρθηκαν αλλά και των James Brown, Barry White και Earth Wind And Fire.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, Η Disco ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ STUDIO 54
Όσο η Disco μουσική δυνάμωνε στους gay κύκλους, τόσο όλο και περισσότερες γυναίκες ερμηνεύτριες έβρισκαν πρόσφορο έδαφος στη μουσική αυτή. Η Gloria Gaynor, η Chaka Khan, η Diana Ross και η Donna Summer γνώριζαν απίστευτη επιτυχία στους fan της Disco, γεγονός που βρίσκει πρόσφορο έδαφος και σήμερα, όπου σε κάθε gay party οι περισσότερες drag Queens ντύνονται σαν αυτές. Εν τω μεταξύ, το Studio 54 του Andy Warhol είχε πλέον αποδεχθεί για τα καλά τη Disco κουλτούρα και έτσι κάθε βράδυ εκεί στήνονταν τα πιο μοδάτα Disco parties της πόλης, πολλά εκ των οποίων είχαν ως οικοδέσποινα την Grace Jones.

Grace Jones - I've Seen That Face Before
https://www.youtube.com/watch?v=nIN3IE3DHqc

Michael Jackson, Andy Warhol, Steve Tyler στο περίφημο STUDIO 54 

Jerry Hall, Andy Warhol, Deborah Harry, Truman Capote και Paloma Picasso, Studio 54

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε και ένα περιστατικό, που αφορά ένα από τα κορυφαία Disco groups και το πως αυτό έγραψε το μεγαλύτερο του hit . Ο λόγος για τους Chic εκ των οποίων ο Nile Rodgers και ο Bernard Edwards έφαγαν πόρτα ένα βράδυ από το Studio 54. Εκνευρισμένοι έφυγαν από το club και πήγαν στο διαμέρισμα του Nile Rodgers, όπου άρχισαν να τζαμάρουν πάνω σ' έναν αυτοσχέδιο Disco ρυθμό, με μοναδικό σκοπό μέσω των στίχων να βρίζουν όλο το βράδυ το Studio 54. Στην πορεία κατάλαβαν ότι, ο ρυθμός αυτός ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός και αποφάσισαν να τον ηχογραφήσουν σ' ένα κασετόφωνο, για να τον επεξεργαστούν ακόμα καλύτερα την επομένη στο studio …ε, λοιπόν, ο ρυθμός αυτός δεν ήταν τίποτα άλλο από τον ρυθμό που τελικά γέννησε το super hit τους “ Le Freak ”.

CHIC - Le Freak
https://www.youtube.com/watch?v=aXgSHL7efKg

AΠΟ ΤΟΝ JOHN TRAVOLTA ΣΤΟΝ QUINCY JONES
To Studio 54 έκλεισε τελικά τον Δεκέμβριο του 1978 λόγω ναρκωτικών και έτσι μία ολόκληρη σκηνή, αυτή της Disco μουσικής, έχασε το σημείο αναφοράς της. Επιπροσθέτως το σκάνδαλο αυτό με τα ναρκωτικά σε συνδυασμό με το φόβο του μέσου Αμερικανού απέναντι στην ταχέως αναπτυσσόμενη gay κουλτούρα της Disco, έμοιαζε να δίνει την χαριστική βολή σε ένα ολόκληρο κίνημα. Το τέλος όμως της Disco ήρθε με την...τρομακτική επιτυχία του film “ Saturday Night Fever ” (https://www.youtube.com/watch?v=op5FxEs1aR), ενός film δηλαδή που μετέφερε χωρίς ποτέ να ονομάζει τα τεκταινόμενα στο Studio 54 στη μεγάλη οθόνη. Το soundtrack του εν λόγω film, με τη μουσική των Bee Gees δηλαδή, γνώρισε τρομακτική επιτυχία – τόσο μεγάλη που η Disco έγινε πια μέρος της Pop κουλτούρας χάνοντας εν τέλει τα underground και kinky εκείνα συστατικά, που της έδιναν πνοή μέχρι τότε. Από το soundtrack αυτό και μετά έπαψε να υπάρχει η Disco μουσική, όπως την ξέραμε μέχρι τότε και στη θέση της ξεπρόβαλλαν κάποια Pop κομμάτια που χρησιμοποιούσαν ως πρόφαση ελλιπή στοιχεία Disco. Τελευταία φορά που ακούστηκε original Disco κομμάτι ήταν το 1981 με το καταπληκτικό “ Ai No Corrida ” του Quincy Jones μέσα από το album “ The Dude ”.

ΟΙ Pet Shop Boys ΑΝΑΒΙΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ
Έπρεπε να έρθουν τα '80's για να αναβιώσει, έστω και ως feeling περισσότερο, η Disco μουσική κυρίως μέσω των Pet Shop Boys,  άλλης μία gay μπάντας δηλαδή (Pet Shop Boys - It's A Sin
https://www.youtube.com/watch?v=dRHetRTOD1Q). Οι Pet Shop Boys μάλιστα κυκλοφόρησαν και δύο album με remixes, που τα ονόμασαν “ Disco ” και “ Disco 2” ενώ πολλά από τα κομμάτια τους είχαν έμμεσες ή άμεσες αναφορές τόσο στους Village People, όσο και στους Boney M. Αλλά και ο Freddie Mercury των Queen στη solo τουλάχιστον καριέρα του πόνταρε εξ΄ ολοκλήρου, τόσο ως ήχο όσο όμως και ως lifestyle στη Disco. Και να ήταν μόνο αυτοί; Μέχρι και οι rock U 2 έβγαλαν Disco single, με τον χαρακτηριστικό τίτλο “ Discotheque ” και με τα μέλη τους να ντύνονται, όπως ακριβώς και οι Village People. Επιπροσθέτως στα '90's υπήρξαν και αρκετά films Disco κουλτούρας, με καλύτερο by far το “ Boogie Nights ”, που συνοδεύονταν και από ανάλογο soundtrack, αλλά που τελικά όλα αυτά μάλλον ως μεμονωμένες προσπάθειες μπορούν να ιδωθούν και όχι ως κάποια συνολική κίνηση, για να επανέλθει η Disco στο προσκήνιο. Αν υπάρχει ένας καλλιτέχνης τέλος που σε βάθος χρόνου δείχνει να εμπιστεύεται τη Disco μουσική και να προσπαθεί να την επιβάλλει ξανά, αυτός δεν είναι άλλος από τον Jay Kay και τους Jamiroquai που τα τέσσερα τουλάχιστον τελευταία του / τους albums είναι πολύ απλά “φουτουριστικά Disco ” albums.

H Disco, Η HOUSE ΚΑΙ Η HIP HOP ΜΟΥΣΙΚΗ
Από όλες τις μουσικές που μας προέκυψαν εσχάτως, εκείνη που δείχνει να έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τη Disco δεν είναι άλλη από τη house μουσική. Μάλιστα, τα δύο αυτά μουσικά είδη έχουν τόσο το ίδιο target group, όσο και την ίδια κοσμοθεωρία: κοινώς, όπως έλεγαν και οι Chic , “ Dance , Dance , Dance ”. Τα περισσότερα house κομμάτια σήμερα είναι back to the future Disco κομμάτια, ακόμα και τα φωνητικά τους μέρη μοιάζουν, ενώ και η παρουσία ως επί το πλείστον πληθωρικών γυναικών ερμηνευτριών κάνει τη συγγένεια μεταξύ τους ακόμα πιο εμφανή. Εδώ πρωτοστατούν οι Masters At Work, οι οποίοι όχι μόνο παίζουν Disco μουσική, αλλά τολμάνε να αγγίξουν και κάποια παρακλάδια της Disco όπως π.χ. τη Latin Disco μουσική με παράλληλα projects, όπως αυτό των Ny Yorican Soul. Αν πάντως θέλετε να εμβαθύνετε ακόμα περισσότερο στο θέμα Latin Disco, πέραν των Masters At Work, σημαντικότατο εργαλείο είναι και οι συλλογές της εταιρείας SalSoul. Τώρα τελευταία πάντως η Disco αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της και στους hip hop κύκλους. Oι Slum Village μάλιστα έγραψαν και σχετικό κομμάτι με τον τίτλο “ Disco ” ενώ και οι OutKast στο πολυπλατινένιο αλλά και καλλιτεχνικά αγαπημένο “ Speakerboxxx / The Love Below ” χρησιμοποίησαν ουκ ολίγα Disco στοιχεία. Στην Ελλάδα πάλι, όπου κατά καιρούς η Disco έχει υποφέρει από απίστευτες γραφικότητες, δημιουργήθηκαν δύο συλλογές που από πολλούς διεθνώς θεωρούνται από τις καλύτερες σχετικές με το είδος. Ο λόγος για το “ Disco Vaults ” και “ Disco Vaults 2” με μερικές από τις σπανιότερες 12 inch version κλασικών Disco κομματιών να βρίσκονται μόνο σε αυτές. Εν ολίγοις η Disco μουσική σήμερα επιβιώνει κυρίως μέσω συλλογών αλλά και μέσω κάποιων, λίγων είναι η αλήθεια, συγκροτημάτων, που εξακολουθούν να ποντάρουν στη δυναμική της. Αν στο μέλλον έρθει και η δική της σειρά να βγει ξανά στο προσκήνιο, ώστε να πάρει τελικά τα credits που της αναλογούν και που στο παρελθόν της αφαιρέθηκαν λόγω της στενής της σχέσης με την gay κουλτούρα και τα ναρκωτικά, είναι κάτι που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν να μας πουν.

Πηγή: Coca-Cola Soundwave