Η μαγεία θάλασσας, βουνού, ποταμού, πολιτισμού, ανάπτυξης είναι εδώ: Ν. Λάρισας λέγεται…

Ας δούμε λοιπόν ''τι έχει να μας πει'' αυτός ο νομός. Θα επιχειρήσουμε εδώ μια όσο πιο πλήρη παρουσίαση, μπορεί να γίνει. Εμείς οι Λαρισαίοι σχεδόν τα ξέρουμε ( ή μπα;), καιρός να τα μάθει και όλη η Ελλάδα.

Έχει η Λάρισα παραλίες; Έλα, δεν θέλω άστοχες ερωτήσεις. Έχει ο νομός Λάρισας, είναι πάρα πολλές, πολύ καλές, πεντακάθαρες και πάρα πολύ ζηλευτές.
Τους λείπει απλά η πολύ ''ανάπτυξη'' με την σύγχρονη έννοια του όρου.

Με:
-50 χιλιόμετρα Αιγαιοπελαγίτικης ακτογραμμής.
-14 χιλιόμετρα συνεχόμενης σε πλήρη ανάπτυξη παραλίας.
-Εκατοντάδες μικρές παραλίες και ορμίσκους που έχουν ανάπτυξη με καφέ, ταβέρνες, ομπρέλες ή είναι βουτηγμένες στο πράσινο και τα πλατάνια σε σχεδόν παρθένα κατάσταση και ελεύθερες για μπάνιο και πικ νικ.
-Με τον μυθικό Όλυμπο και τον Κίσσαβο να δίνουν το επιβλητικό τους στίγμα.
-Με την Κοιλάδα των Τεμπών.
-Με τον Πηνειό και την άγρια ομορφιά του Δέλτα Πηνειού, όπου τα νερά του καταλήγουν στο Αιγαίο Πέλαγος.
-Με το περίφημο φαράγγι της Καλυψούς.
-Με την αρχαία-κλασική ιστορία της Λάρισας, να δίνει το στίγμα μιας πραγματικά ιστορικής και σπουδαίας περιοχής-πόλης.
-Με το απίστευτο Α’ Αρχαίο Θέατρο να βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου, μέσα στο ιστορικό κέντρο της Λάρισας, σε ένα πλέγμα πεζοδρόμων. Και με το Β’ Αρχαίο Θέατρο πάλι στο κέντρο της πόλης, μόλις 200 μέτρα από το Α’.
-Με το Διαχρονικό Μουσείο, όπου απλώνεται με ευρήματα η ιστορία της Θεσσαλίας από την παλαιολιθική εποχή με πάνω από 3.000 ευρήματα. Και με το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο.
-Με τον μεγαλύτερο σιτοβολώνα της Ελλάδος.
-Και με αυτό που ξέρει όλη η Ελλάδα και η πόλη της Λάρισας το έχει κρατήσει, περνώντας από 40 κύματα. Είναι μια πόλη που ακόμη και σήμερα ‘’δεν κοιμάται’’, είναι μια πόλη που ξέρει να διασκεδάζει. Ένα πολύβουο ανθρωπομελλίσι και χωνευτήρι ανθρώπων, που την επέλεξαν για να ζήσουν εδώ.
Όταν έχεις τόσα ‘’με’’, τότε λατρεύεις αυτήν την πόλη, αυτόν τον νομό και το αποδεικνύουν περίτρανα οι φοιτητές, αλλά και όσοι/όσες έχουν επισκεφθεί την Λάρισα. Δεν την αλλάζουν με τίποτα.

ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ
Τα 50 χιλιόμετρα Αιγαιοπελαγίτικης ακτογραμμής είναι η μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ελλάδα. Η μεγάλη συνεχόμενη παραλία του νομού Λάρισας ( Αγιόκαμπος-Σωτηρίτσα-Βελίκα) είναι η 2η μεγαλύτερη σε έκταση αναπτυγμένη παραλία στην Ελλάδα με μήκος 14 χλμ. Τα παράλια του νομού Λάρισας είναι εύκολα προσβάσιμα από το Εθνικό Δίκτυο και απέχουν 50 χλμ. από την πόλη της Λάρισας.
Οι παραλίες Αγιόκαμπος, Σωτηρίτσα, Βελίκα, Κόκκινο Νερό, Στόμιο, Μεσάγγαλα, Καστρί-Λουτρό είναι από τις πιο γνωστές, ενώ φυσική ομορφιά έχει κάθε παραλία του Νομού, ξεχωρίζοντας πολλές μικρές, που θα τις εξερευνήσουμε.
Το χαρακτηριστικό των παραλίων του Νομού Λάρισας είναι η πολυμορφία τους (υπάρχουν τόσο αμμώδεις, όσο και βοτσαλωτές) και ο συνδυασμός του πράσινου του Κισσάβου με το μπλε του Αιγαίου. Αποφασίστε να κάνετε την διαδρομή Αγιόκαμπος-Σωτηρίτσα-Βελίκα. να συνεχίσετε διασχίζοντας όλη την ακτογραμμή και θα μείνετε έκθαμβοι από την άγρια ομορφιά του συνδυασμού της Αιγαιοπελαγίτικης αύρας με το απίστευτο πράσινο του Κισσάβου. Θα σταματήσετε πολλές φορές στην άκρη του δρόμου, για να απολαύσετε την απίστευτη θέα.

Τα λιμάνια του Στομίου και του Αγιόκαμπου αποτελούν αγκυροβόλιο για τις ψαρόβαρκες και για μικρά ιστιοπλοϊκά σκάφη.
Τα παράλια της Λάρισας αναπτύσσονται τουριστικά, έχοντας καλές υποδομές, ικανές να προσφέρουν τις ανέσεις στον αυξανόμενο αριθμό τουριστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που επιλέγει την περιοχή για διακοπές. Κυριαρχούν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, οι πανσιόν και λίγα ξενοδοχεία. Προσφέρεται στους επισκέπτες η δυνατότητα για θαλάσσια σπορ (περιηγήσεις με ιστιοπλοϊκό ή βάρκα, θαλάσσιο σκι, ιστιοσανίδα, canyoning κ.ά.), όπως και για ομαδικά αθλήματα (beach volley). Για τους λάτρεις των καταδύσεων υπάρχουν επιχειρήσεις, που οργανώνουν εξορμήσεις στις θάλασσες του νομού, φτάνοντας μέχρι και την πίσω πλευρά του Πηλίου στο Αιγαίο.

Οι παραλίες του νομού Λάρισας είναι στα ανατολικά του και είναι ένας απόλυτος συνδυασμός βουνού και θάλασσας, αφού τα καταγάλανα και πεντακάθαρα νερά του Αιγαίου συναντώνται με την απίστευτη βλάστηση και ομορφιά τριών βουνών, του Κισσάβου, του Μαυροβουνίου και του μυθικού Ολύμπου.
Χαρακτηριστικό: οι οργανωμένες παραλίες από τα beach bar και τα φαγάδικα και η δωρεάν χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας στον πελάτη.

Συνολικά υπάρχουν πάνω από 20 αμμουδερές και βοτσαλωτές παραλίες (οι μικροί κολπίσκοι δεν μετριούνται) κάτω από τα τρία επιβλητικά και βουτηγμένα στο πράσινο βουνά Μαυροβούνι, Κίσσαβο και Όλυμπο. Οι περισσότερες είναι οργανωμένες με ενοικιαζόμενα δωμάτια, πανσιόν, ξενοδοχεία, καφετέριες με δωρεάν ομπρέλες, φαγάδικα, κέντρα διασκέδασης και κάποιοι μικροί ορμίσκοι είναι κατάφυτοι και συνήθως κατεβαίνεις από κάποια σκαλοπάτια ή μια χωμάτινη διαδρομή σε νερά πεντακάθαρα.
Τουριστική ανάπτυξη παρουσιάζει η 14 χιλιομέτρων ακτογραμμή Αγιοκάμπου – Σωτηρίτσας – Βελίκας, η Κουτσουπιά, το Κόκκινο Νερό, το Στόμιο, τα Μεσάγγαλα, το Καστρί Λουτρό. Σε κάποιες μικρές παραλίες με πολύ πράσινο έχουν αναπτυχθεί επίσης beach bars, ταβέρνες.

Ξεκινώντας από Nότια προς τον Βορρά και από τα σύνορα με το τέλος του Πηλίου οι παραλίες με σειρά είναι οι εξής: Μύλος Γλυμμένη, Ρακοπόταμος, Ακτή Παπακώστα, Πολυδένδρι, Αγιόκαμπος, Σωτηρίτσα, Βελίκα, Βραχάκια, Παλιουριά, Κουτσουπιά, Κόκκινο Νερό, Τσιλιγιώργος, Πλατιά Άμμος, Καλύβι, Πηγάδι, Ψαρόλακας, Παναγία, Στόμιο, Αλεξανδρινή-Στρίντζος, Κουλούρα, Μεσάγγαλα, Καστρί - Λουτρό.

Ας δούμε κάθε παραλία με πληροφορίες για την περιοχή, για τα καταλύματα για διαμονή κλπ.

ΑΓΙΟΚΑΜΠΟΣ
Ο Αγιόκαμπος είναι παραθαλάσσιος οικισμός του νομού Λάρισας. Αποτελεί οικισμό που ανήκει στην τοπική κοινότητα Σκήτη και διοικητικά στον Δήμο Αγιάς. Η παραλία του μαζί με της παραλίες της Βελίκας και της Σωτηρίτσας έχουν συνολικό μήκος 14 χλμ. και αποτελούν δημοφιλείς παραλίες του νομού Λάρισας. Η θάλασσα είναι βασικά βαθιά με άμμο και βοτσαλάκι. Έχει καφετέριες, ταβέρνες, φαστ φουντ, πιτσαρίες, beach bars, ενοικιαζόμενα δωμάτια, πανσιόν, ξενοδοχεία. Οργανωμένη παραλία σε όλο το μήκος της. Έπειτα από ανασκαφές στην περιοχή, έχουν βρεθεί νομίσματα της αρχαίας Ιστιαίας.
Δωρεάν χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας στους πελάτες των επιχειρήσεων.
*Στην Σκήτη ένα χωριό κρεμασμένο στην πλαγιά του βουνού, μέσα στα πλατάνια, τις καρυδιές, τις καστανιές και με θέα όλο το Αιγαίο βρίσκεται ο Παραδοσιακός Ξενώνας “Αμανίτης του Καίσαρος” τηλ. 24940 52270 και ο Παραδοσιακός Ξενώνας Ηώς τηλ. 2494 051500.

Η λίμνη της Σκήτης, βρίσκεται κοντά στο ομώνυμο χωριό , περιτυλιγμένη από τους λόφους με καστανιές και καρυδιές . Στην λίμνη διοργανώνονται δραστηριότητες canoe.

ΣΩΤΗΡΙΤΣΑ
Παραθαλάσσιος οικισμός ανάμεσα σε Αγιόκαμπο και Βελίκα, μέρος της συνολικής παραλίας των 14 χιλιομέτρων. Είναι οργανωμένη παραλία με ταβέρνες, φαστ φουντ, πιτσαρίες, καφετέριες, beach bars, ενοικιαζόμενα δωμάτια και πανσιόν. Η παραλία αποτελείται από ψιλή άμμο και βοτσαλάκι. Έχει επίσης πολλές επιχειρήσεις με ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Δωρεάν χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας στους πελάτες των επιχειρήσεων.

ΒΕΛΙΚΑ
Η παραλία Βελίκας είναι παραθαλάσσιος οικισμός συνέχεια του Αγιοκάμπου και της Σωτηρίτσας.
Κυριαρχείται από άμμο με λεπτό βότσαλο. Έχει πληθώρα από ταβέρνες, φαστ φουντ, καφετέριες, beach bars, πιτσαρίες, αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Δωρεάν χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας στους πελάτες των επιχειρήσεων.
Βρίσκεται σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από τον Αγιόκαμπο και κάθε καλοκαίρι αποτελεί θέρετρο για πολλούς επισκέπτες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περιοχή παρουσιάζει το Κάστρο της Βελίκας, που βρίσκεται στα βόρεια του παραλιακού οικισμού της Βελίκας, σε μικρό δασωμένο λόφο και σε μικρή απόσταση από την ακτή.

Το κάστρο της Βελίκας χρονολογείται στην παλαιοχριστιανική περίοδο (6ος-7ος αι.) και προστατεύεται από τις διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας. Η οριοθέτησή του ως αρχαιολογικού χώρου έχει προταθεί από την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

ΒΡΑΧΑΚΙΑ/BUCA
Πολύ μικρή παραλία στο τέλος της Βελίκας. Στην ουσία ετεροκαθορίζεται από το ομώνυμο beach bar. Γι' αυτό και δεν την λέει κανείς με την κλασική της ονομασία, ''βραχάκια'' δηλ. όπως θυμούνται οι πιο παλιοί. Έχει ψιλό βότσαλο, άμμο και πέτρα. Είναι μικρή και σχετικά βαθιά. Στην παραλία κατεβαίνουμε από διαμορφωμένο μονοπάτι – σκάλα που οδηγεί στο παραλιακό τμήμα του beach bar ''Βuca'', που είναι οργανωμένη παραλία. Εδώ οργανώνονται και πολλά events.

Στο υπόλοιπο κομμάτι της κατεβαίνεις από τον δρόμο από 2-3 μονοπατάκια με σκαλάκια και είναι πιο ήσυχα, με τους λουόμενους να έχουν τις δικές τους ομπρέλες θαλάσσης.

ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑ
Η Κουτσουπιά είναι παραθαλάσσιος οικισμός, αναπτυγμένος στους πρόποδες του Κισσάβου. Είναι δίπλα με την παραλία της Παλιουριάς και συναποτελούν μία έκταση 2,5 χιλιομέτρων από άμμο και ψιλό βότσαλο.
Η παραλία είναι οργανωμένη. Θα βρείτε ταβέρνες, πιτσαρίες, καφετέριες, beach bar και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη. Βρίσκεται 14 χιλιόμετρα από τον Αγιόκαμπο.
Στην Κουτσουπιά υπάρχουν 3 beach bar πολύ οργανωμένα, με οργανωμένη παραλία, υπέροχο περιβάλλον. Διοργανώνουν και μουσικά events, ενώ κάποια λειτουργούν και σαν βραδινά μπαράκια.
Δωρεάν χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας στους πελάτες των επιχειρήσεων.

ΠΑΛΙΟΥΡΙΑ
Η Παλιουριά είναι μικρός παραθαλάσσιος οικισμός, σε ένα καταπράσινο υπέροχο τοπίο. Βρίσκεται πριν από την Κουτσουπιά και είναι σαν συνέχειά της στον δρόμο για Κόκκινο Νερό. Υπέροχη, καθαρή θάλασσα από άμμο και ψιλό βοτσαλάκι. Είναι κατάλληλη για ήρεμες και οικογενειακές διακοπές.
Η παραλία της είναι οργανωμένη με ταβέρνες, καφέ-μπαρ και ενοικιαζόμενα δωμάτια, μπροστά στο δρόμο και κάτω από τα σπίτια. Είναι έκτασης 2 χλμ. Ένα κομμάτι της είναι κατάφυτο από πλατάνια και προσφέρει απλόχερα ίσκιους. Από πάνω υπάρχει μια πηγή μπροστά στο δρόμο. Στα πρώτα σπίτια του οικισμού υπάρχει άλλη μια πηγή, η ''Πηγή των Κυνηγών''.
Δωρεάν χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας στους πελάτες των επιχειρήσεων.

ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΕΡΟ
Σ' ένα καταπράσινο και ειδυλλιακό περιβάλλον, στα ριζά του Kίσσαβου, εκεί όπου το βουνό συναντά τη θάλασσα, βρίσκεται το παραθεριστικό θέρετρο του Κόκκινου Νερού. Διαθέτει καφετέριες, μπαράκια, ταβέρνες, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η θάλασσα έχει χονδρό βότσαλο και πέτρα και είναι αρκετά βαθιά. Οργανωμένη σε λίγα σημεία.
Επειδή ο οικισμός διασχίζεται από δυο ρεματιές και είναι κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος διατηρείται αρκετά χαμηλά ακόμα και σε περιόδους καύσωνα. Με το Αιγαίο μπρος τα πόδια του και τον Κίσσαβο στην πλάτη του, το Κόκκινο Νερό αποτελεί πραγματικά ένα ξεχωριστό συνδυασμό βουνού με θάλασσα.
Το όνομα "Κόκκινο Νερό" το έλαβε από την πασίγνωστη πηγή που αναβλύζει στην περιοχή. Το νερό οφείλει το χρώμα του στα μεταλλικά άλατα και θεωρείται ιαματικό.

Απαράμιλλη είναι η φυσική ομορφιά της περιοχής, όπως είναι το φαράγγι της Καλυψούς με τους τρεις υπέροχους καταρράχτες και το δάσος με τις πανύψηλες οξιές. Εδώ μπορείτε να κάνετε canyoning.

Περπατήστε στο βυζαντινό γεφύρι, δροσιστείτε στην ιαματική πηγή του Κόκκινου Νερού, κολυμπήστε στις πεντακάθαρες παραλίες της περιοχής (Τσιλιγιώργος, Πλατιά Άμμος -οργανωμένη παραλία).

Δίπλα από το Κόκκινο Νερό, σε απόσταση 1-3 χλμ. έχουν σχηματιστεί μικρές, ερημικές, γραφικές παραλίες μήκους 50-100 μέτρων, με βότσαλο κυρίως αλλά και αμμουδιά. Κάποιες είναι εύκολα προσβάσιμες από δρόμο, ενώ άλλες από μονοπάτια. Καμία από τις παρακάτω παραλίες δεν είναι οργανωμένη, γι’ αυτό να έχετε τα απαραίτητα μαζί σας.
1) Η παραλία Τσιλιγιώργος βρίσκεται ανάμεσα από την παραλία Κόκκινο Νερό και την παραλία Πλατιά Άμμος. Είναι μια μικρή και ωραία παραλία με αμμουδιά, εύκολη πρόσβαση και άφθονα πλατάνια.
2) Η μικρή ακτή Καλύβι είναι ο πρώτος κολπίσκος, που συναντά κάποιος στην ακτογραμμή προς τα Βόρεια μετά την παραλία Πλατιά Άμμος. Έχει μεγάλες πέτρες και χρησιμοποιείται κυρίως από ψαράδες και για ψαροντούφεκο.
3) Μετά την παραλία Καλύβι βρίσκεται ένας μικρός ορμίσκος, η παραλία Πηγάδι.
Το άνοιγμα της παραλίας Πηγάδι φτάνει τα 80 μέτρα, είναι καλυμμένη με λεπτό βότσαλο και τα νερά είναι εξαιρετικά καθαρά και διάφανα. Τα νερά της παραλίας είναι συνήθως ήρεμα, αφού επηρεάζεται μόνο από τους ανατολικούς ανέμους. Το φυσικό περιβάλλον εδώ είναι υπέροχο, αφού τα σκιερά πλατάνια, οι άριες και οι ελιές φτάνουν σε απόσταση λίγων μέτρων από την παραλία.

4) Στη συνέχεια της ακτογραμμής βρίσκεται η παραλία Ψαρόλακκας, η οποία είναι η μεγαλύτερη από τις μικρές παραλίες, πανέμορφη με βοτσαλάκι, διάφανα νερά και μαγευτικό περιβάλλον. Απέχει από το συνωστισμό, αφού δεν είναι πολύ γνωστή και είναι προσβάσιμη μόνο μέσα από ένα μονοπάτι (περίπου δέκα λεπτών) με πολλά πλατάνια.
Δίπλα στο μονοπάτι ακόμα και το καλοκαίρι κατεβαίνει νερό από τις πλαγιές της Όσσας που καταλήγει στην παραλία του Ψαρόλακκα.
5) Για κάποιους που αναζητούν μοναχικότερες ακτές και περιπλανήσεις στο κατάφυτο φυσικό περιβάλλον της ακτογραμμής μετά την παραλία Ψαρόλακκας, υπάρχει η πετρώδης και ερημική επίσης παραλία της Παναγίας, με παγκάκια, τραπεζάκια και μόνιμη σκιά από τα πλατάνια. Χρησιμοποιείται πολύ από τους ψαράδες της περιοχής.

Η ΙΑΜΑΤΙΚΗ ΠΗΓΗ του Κόκκινου Νερού
Δοκιμάστε την υδροθεραπεία και τη θεραπεία επίπλευσης στα ιαματικά ύδατα του Κόκκινου Νερού. Το Κόκκινο νερό θεραπεύει και ανανεώνει. Το Κόκκινο νερό έχει αναλγητικές ιδιότητες. Είναι συνεπώς ένας αποτελεσματικός τρόπος, για να ανακουφίσεις τους πονεμένους μυς. Όταν περιβάλλεσαι από το Κόκκινο Νερό, νιώθεις μια αίσθηση απελευθέρωσης. Είναι πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία και συμβάλλει στην τόνωση της κυκλοφορίας, στη μείωση του στρες, στην ανακούφιση των μυϊκών πόνων και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα χαλαρωτική και αναζωογονητική θεραπεία. Η ασκήσεις μέσα στο Κόκκινο Νερό είναι ο τέλειος τρόπος, για να κάψετε θερμίδες και να τονώσετε το σώμα σας.

ΦΑΡΑΓΓΙ ΚΑΛΥΨΟΥΣ - Canyoning: Απολαύστε με την παρέα ή την οικογένειά σας τη θέα του μεγαλύτερου καταρράκτη (70 μέτρα) του Κισσάβου στο εξαιρετικής ομορφιάς φαράγγι «Καλυψώ» πάνω από τα χωριά Κόκκινο Νερό και Καρίτσα. Θα πάτε μόνο με έμπειρους συνοδούς, που θα σας οδηγήσουν περπατώντας μέσα από κατάφυτο μονοπάτι στην βάση του καταρράκτη για μία απολαυστική βουτιά στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης του. Ο δρόμος της επιστροφής περιλαμβάνει καταρρίχηση και κατάβαση με rappel σε καταρράκτες που φτάνουν τα 40 μέτρα. Στο τέλος της καταρρίχησης κάντε ένα πικ-νικ.

- Διάρκεια προγράμματος: 5-6 ώρες.
- Διάρκεια κατάβασης: 4 ώρες.
- Κατώτατο όριο ηλικίας: 14 χρονών.
- Περίοδος υλοποίησης: Απρίλιος έως Ιούλιος.
**Olympus Adventure, Νίκος Ντάγκας, Βασίλης Ντάγκας 6984 515700, 6932 292086, 24940 51809.
**Olympos Trek, 2410 921244, 6932 545001.
**Trekking Hellas Εast thessaly 6984 515700, 24940 51809, 6932 292086

Στο Κόκκινο Νερό υπάρχει ανακαινισμένο το παλιό ξενοδοχείο του Δημητρακόπουλου. Είναι το Aqua Rossa. τηλ. 693 660 3022, 2495 092283.
Με ταβέρνα επίσης και το Blue bar με πισίνα, μπροστά στην θάλασσα, μέσα στο πράσινο, με ξαπλώστρες στην παραλία. Εδώ διοργανώνονται και party-events το καλοκαίρι.
Διαμονή στο Κόκκινο Νερό σε πάρα πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και πανσιόν.

ΣΤΟΜΙΟ
Το Στόμιο είναι παραθαλάσσιος οικισμός του νομού Λάρισας. Είναι τουριστικό θέρετρο που συνδυάζει βουνό (Κίσσαβος) και θάλασσα, ενώ κοντά του βρίσκεται το Δέλτα του Πηνειού ποταμού. Στη θέση του βρισκόταν η αρχαία πόλη Ευρυμενές.
Λόγω αερίων διόδων η παραλία βγάζει αέρα και θεωρείται σερφότοπος, μαζεύοντας τους λάτρεις του surf και του Kite από όλη την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα.

Το Στόμιο λόγω της πλούσιας αμμουδιάς και της ρηχής παραλίας είναι ιδανικός τόπος για οικογενειακές διακοπές. Σήμα κατατεθέν είναι ο φάρος στην παραλία κοντά στο λιμάνι. Κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα τη Γιορτή της Θάλασσας (με τη γιορτή της σαρδέλας), η οποία συγκεντρώνει πλήθος κόσμου από διάφορες περιοχές. Άλλωστε το Στόμιο φημίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους ψαρότοπους.
Διαμονή στο Στόμιο σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, πανσιόν, ξενοδοχεία.

ΚΑΡΙΤΣΑ-μπαλκόνι στο Αιγαίο
Η Καρίτσα, φημισμένη για την πλούσια και ποιοτική παραγωγή κάστανου - κάθε Οκτώβριο οργανώνεται Γιορτή Κάστανου - ατενίζει το Αιγαίο σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του Κισσάβου. Η ομορφιά της απαράμιλλη. Σπίτια παραδοσιακά, αυλές λουλουδιασμένες, στενά πλακόστρωτα δρομάκια. Και παντού πράσινο. Με ψηλά δένδρα να χαρίζουν απλόχερα τον ίσκιο τους κι έναν τεράστιο πλάτανο στο κέντρο του χωριού, να δροσίζει τους μόνιμους κατοίκους και τους επισκέπτες της τις θερμές μέρες του καλοκαιριού.

Στάση κάντε οπωσδήποτε στο δάσος Αριόπρινου στην ομώνυμη καφετέρια (697 868 6734)
Μέσα στο δάσος μπορείς να περιπλανηθείς πατώντας πάνω στα ξερά φύλλα, να στήσεις την σκηνή σου για μια διανυκτέρευση, δεν θα είσαι μόνος, το κάνουν πολλοί αυτό, αλλά και μόνος να είσαι δίπλα είναι το αναψυκτήριο, που έχει φτιάξει το δασαρχείο και θα μπορεί να σε βολέψει από φαγητό, νερό, καφέδες κ.α.

Αγκαλιασμένη με τον μοναδικής ομορφιάς δασικό χώρο του Αριόπρινου, με τα τιτιβίσματα των πουλιών και την υποβλητικότητα του βουνού, η Καρίτσα κατηφορίζει ως την απέραντοσύνη της θάλασσας και βρέχεται από τις ακρογιαλιές της Πλατιάς Άμμου, της Παναγίας, του Ψαρόλακα και του Πηγαδιού. Λέγεται, μάλιστα, ότι η αρχική θέση της Καρίτσας ήταν σ'αυτές τις ακτές, όμως οι κάτοικοί της μάλλον αναγκάστηκαν να χτίσουν ψηλότερα τις κατοικίες τους εξαιτίας των πειρατών, στη διάρκεια της τουρκοκρατίας.
Η Καρίτσα, μπορεί να φιλοξενήσει τους επισκέπτες της, όλες τις εποχές του χρόνου, καθώς λειτουργεί ξενοδοχείο, ενώ το καλοκαίρι διατίθενται αρκετά επιπλωμένα δωμάτια και διαμερίσματα. Στις ταβέρνες του χωριού θα γευτείτε νοστιμιές. που θα σας μείνουν αξέχαστες.

ΠΛΑΤΙΑ ΑΜΜΟΣ παραλία
Η Πλατιά Άμμος είναι οικισμός και παραλία του Νομού Λάρισας. Η παραλία προσεγγίζεται αφήνοντας το Κόκκινο Νερό και συνεχίζοντας πλέον ανηφορικά, τον δρόμο προς το Στόμιο. Βοτσαλωτή με πεντακάθαρα νερά. Τα τεράστια πλατάνια που σκιάζουν τις μεσημεριανές ώρες την παραλία, προσφέροντας μια φυσική ομπρέλα και τα ασπρόμαυρα βότσαλα με την πλατιά αμμουδιά που την κοσμούν, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Έχει καφετέρια, ταβέρνα και beach bar.

ΑΚΤΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
Η παραλία Παπακώστα είναι μια όμορφη και ήρεμη παραλία μήκους 1 χιλιομ., περικυκλωμένη από δάσος με κουμαριές και πουρνάρια. Βρίσκεται κοντά στo Κάτω Πολυδένρι σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον Αγιόκαμπο στο δρόμο προς τον Ρακοπόταμο.
Η παραλία Παπακώστα δεν είναι οργανωμένη, γι’ αυτό φροντίστε να εφοδιαστείτε κατάλληλα. Τέλος, πρέπει να αναφερθεί ότι παλιότερα ανήκε στην περιουσία του πρώην βασιλικού κτήματος.
Αρκετοί εδώ κάνουν ελεύθερο camping.

ΜΕΣΑΓΓΑΛΑ
Σε απόσταση 40 χιλιομέτρων μόλις από τη Λάρισα, αφήνοντας τον αυτοκινητόδρομο Αθηνών-Θεσσαλονίκης, μετά τον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό «Παπαπούλι» (εκεί ήταν ο μεθοριακός Σταθμός της Ελλάδας μέχρι το 1913 για περίπου 25 χρόνια), εκτείνονται οι αμμουδερές παραλίες του Δήμου Κάτω Ολύμπου σε ακτίνα 6 χιλιομέτρων περίπου έως τα όρια του Νομού Πιερίας.
Η παραλία των Μεσαγγάλων χαρακτηρίζεται από την αισθητική και οικολογική της αξία, από τις θάλασσες με τα καταγάλανα και πεντακάθαρα νερά (με τις γαλάζιες σημαίες) και την ιαματική άμμο. Κατάλληλη και για οικογενειακές διακοπές.

Οι επισκέπτες μπορούν να πάνε στο Δέλτα του Πηνειού, μέσα στο οποίο έχει δημιουργηθεί από μόνο του, ένα μικρό λιμάνι. Μπορούν επίσης να περιηγηθούν μέσα στο δάσος του Δέλτα και να φτάσουν μέχρι και το χωριό Παλαιόπυργος.
Υπάρχουν σημεία οργανωμένης παραλίας με καφετέριες, ταβέρνες και δωρεάν ομπρέλες..
Κάνοντας κάποιος τα παραδοσιακά «αμμόλουτρα», γνωστά από το 1830 περίπου, συμβάλλει στη θεραπεία των αρθρώσεων. Αξίζει να τονιστεί στους ερασιτέχνες ψαράδες πως η περιοχή ενδείκνυται για ψάρεμα. Στις εκβολές του Πηνειού ποταμού μπορείτε να κάνετε κανό και καγιάκ.

**Olympus Adventure, Νίκος Ντάγκας, Βασίλης Ντάγκας 6984 515700, 6932 292086, 24940 51809.
**Olympos Trek, 2410 921244, 6932 545001.
**Trekking Hellas Εast thessaly 6984 515700, 24940 51809, 6932 292086.
Διαμονή στα Μεσάγγαλα σε ξενοδοχεία/πανσιόν, ενοικιαζόμενα δωμάτια.

ΚΑΣΤΡΙ-ΛΟΥΤΡΟ
Το Καστρί Λουτρό αποτελεί συνέχεια της ακτής των Μεσαγγάλων, μέχρι τα όρια του Νομού Πιερίας(Ν. Πόροι). Είναι μία από τις δύο περιοχές, του οικισμού της παραλίας της Αιγάνης, που ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα Αιγάνης.
Το πρώτο συνθετικό της ονομασίας του (Καστρί) από ένα κάστρο που υπήρχε στην περιοχή (αναφέρεται στον «Ζητιάνο του Καρκαβίτσα»). Σήμερα σώζονται μερικά μέτρα του τοίχους του. Το δεύτερο συνθετικό (Λουτρό) δόθηκε στην περιοχή, διότι στην άκρη του οικισμού υπάρχει μια βαθιά λιμνοθάλασσα. Αξίζει πραγματικά να παρατηρήσετε την ανατολή του ηλίου, η οποία θα σας μείνει κυριολεκτικά αξέχαστη.
Η θάλασσα είναι πολύ καθαρή και αβαθής και πιστοποιημένη με Γαλάζιες Σημαίες. Υπάρχουν σημεία οργανωμένης παραλίας. Στο τέλος της παραλίας υπάρχει ένα κομμάτι της, πηγαίνοντας για Ν. Πόρους, όπου πολύς κόσμος έρχεται ακόμα και από Θεσσαλονίκη για να κάνει γυμνισμό.

Γίνονται διάφορες εκδηλώσεις όπως: Η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Πρωτάθλημα beach volley. Διάφορες μουσικό - χορευτικές εκδηλώσεις. Αξίζει να τονιστεί στους ερασιτέχνες ψαράδες, πως η περιοχή ενδείκνυται για ψάρεμα. Επίσης στις εκβολές του Πηνειού ποταμού μπορεί κανείς να κάνει κανό και καγιάκ.

**Olympus Adventure, Νίκος Ντάγκας, Βασίλης Ντάγκας 6984 515700, 6932 292086, 24940 51809.
**Olympos Trek, 2410 921244, 6932 545001.
**Trekking Hellas Εast thessaly 6984 515700, 24940 51809, 6932 292086.
Διαμονή στο Καστρί-Λουτρό σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και πανσιόν.

ΡΑΚΟΠΟΤΑΜΟΣ
Ο Ρακοπόταμος έχει άμμο και πολύ ψιλή πέτρα. Είναι μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νομού Λάρισας με πεντακάθαρα και γαλαζοπράσινα νερά. Έχει αποφύγει έως τώρα την τουριστική αλλοίωση. Δεν είναι ορατή από τον δρόμο. Για να έχετε πρόσβαση σε αυτή, πρέπει μετά την γέφυρα του Ρακοποτάμου να σταθμεύσετε το αυτοκίνητό σας και να κατεβείτε με τα πόδια ένα από τα δύο παράπλευρα δρομάκια που οδηγούν σε αυτήν. Είναι σχετικά μεγάλη, βαθιά και οργανωμένη στην μία πλευρά της. Απέχει 8 χιλιόμετρα από τον Αγιόκαμπο. Ο Ρακοπόταμος έχει πάρει το όνομα του από την παρουσία ενός χειμάρρου, που βρίσκεται εκεί. Χωρίζεται σε 3 κολπίσκους, συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα, όπου η βλάστηση φτάνει μέχρι τα βράχια της παραλίας.

Ο τελευταίος κολπίσκος χρησιμοποιείται από πολλούς για γυμνισμό, ενώ παράλληλα ολόκληρη η παραλία του Ρακοποτάμου χρησιμοποιείται και για ελεύθερο camping. Στην περιοχή του Ρακοποτάμου επίσης θα βρείτε λιγοστά καφέ-μπαρ, καντίνες και ταβέρνες.
Στον Ρακοπόταμο πραγματοποιούνται δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού. Υπάρχουν διαδρομές, που συναντάς ψηλούς καταρράκτες, οι οποίοι φτάνουν πολλές φορές και τα 30 μέτρα.
**Olympus Adventure, Νίκος Ντάγκας, Βασίλης Ντάγκας 6984 515700, 6932 292086, 24940 51809.
**Olympos Trek, 2410 921244, 6932 545001.
**Trekking Hellas Εast thessaly 6984 515700, 24940 51809, 6932 292086.

ΠΟΛΥΔΕΝΔΡΙ
Το Πολυδένδρι είναι η πρώτη παραλία μετά τον Αγιόκαμπο και προς Ρακοπόταμο. Είναι μια ερημική παραλία 300 περίπου μέτρων με μικρά βότσαλα. Στη συνέχεια υπάρχουν πιο μικρές παραλίες 30-70 μ. με πρόσβαση μέσα από μονοπάτια.
Πάνω από την παραλία Πολυδενδρίου υπάρχουν ταβέρνες, καφέ-μπαρ και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ο παραλιακός οικισμός Πολυδένδρι είναι χτισμένος μέσα στην οργιώδη βλάστηση του Κισσάβου, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Στην περιοχή βρίσκεται και το περίφημο Δάσος του Πολυδενδρίου, πρώην βασιλικό κτήμα, στο οποίο μπορεί κανείς να περπατήσει μέσω το σηματοδοτημένου μονοπατιού του Πολυδενδρίου.

Έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση Εθνικός δρυμός. Δασωμένοι λόφοι με βοσκοτόπια (που διασπούν το δάσος), φαράγγια με γκρεμούς και πυκνή βλάστηση στην πλευρά της θάλασσας. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία βλάστησης - με δρυς, οξιές, έλατα και καστανιές - και το δάσος αποτελεί σημαντικό βιότοπο για πολλά είδη πανίδας (έχει συμπεριληφθεί εντός της οροθετημένης περιοχής Natura 2000 του Μαυροβουνίου). Σημαντική περιοχή για τα αρπακτικά και για τον Μαυροπετρίτη που περνάει εδώ το καλοκαίρι του. Αναπαραγόμενα είδη είναι ο Σφηκιάρης , ο Ασπροπάρης, ο Φιδαετός, το Σαϊνι, η Αετογερακίνα , ο Κραυγαετός, ο Σταυραετός, ο Πετρίτης, η Χαλκοκουρούνα και η Μεσοτσικλητάρα.

Το Κτήμα Πολυδενδρίου αποτελείται από 31.222 στρέμματα δάσους και 2.272 παραλιακά στρέμματα, με μερικές καταπληκτικές παραλίες. Το Κτήμα είναι συνήθως νοικιασμένο σε κάποια επιχείρηση υλοτομίας, που εκμεταλλεύεται τα δάση του. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η δασοπονία, η κτηνοτροφία και το κυνήγι.

Μέσα στο κτήμα υπάρχουν και δύο εκκλησίες του 16ου αιώνα αφιερωμένες στην Παναγία, που έχουν ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες.
Διαμονή στο Πολυδένδρι σε πανσιόν.

Σκόρπιες μικρές-μικρές παραλίες για λίγους
1. Ασπρόβραχος
Το ταξίδι ξεκινά από τα όρια της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας με την Π.Ε. Μαγνησίας, όπου θα βρείτε τον Ασπρόβραχο. Η παραλία είναι προσβάσιμη από τη θάλασσα.
2. Μύλος Γλυμμένη και Μεταλλεία
Η παραλία Μύλος Γλυμμένη είναι η τελευταία παραλία του Ν. Λαρίσης προς Μαγνησία, από τον Αγιόκαμπο 15 χλμ. Ακολουθείστε τον δρόμο για Σκλήθρο, μετά την παραλία Ρακοποτάμου. Στην πινακίδα «Ισιώματα Κεραμίδι» στρίβετε στο χωματόδρομο και σε 15' αντικρίζοντας έναν μεγάλο βράχο μόνο του μέσα στη θάλασσα, έχετε φτάσει.
Είναι ερημική παραλία με κύριο χαρακτηριστικό τις μεγάλες πέτρες.
Είναι ιδανική για ψαροντούφεκο και καταδύσεις. Στην περιοχή βρίσκονται ο παλιός Μύλος και τα Μεταλλεία.
3. Πύργος Πολυδενδρίου
Αμμουδιές για ψαγμένους. Το πράσινο του βουνού φτάνει στην παραλία, που λούζεται στο γαλάζιο του Αιγαίου. Συμπλέγματα βράχων χαρίζουν μοναδικές εικόνες στους επισκέπτες.
4. Σκιαθάς
Η παραλία «Σκιαθά» βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τον Αγιόκαμπο. Λίγα μέτρα από το λιμάνι κρύβεται μία μικρή ήσυχη παραλία.
5. Κάβο Δερματάς
Στον Κάβο Δερματά δεν υπάρχουν συμβιβασμοί. Το ερωτικό σύμπλεγμα του πράσινου του Κισσάβου με το γαλάζιο του Αιγαίου προκαλούν τους ασυμβίβαστους επισκέπτες για μπάνιο στη δική τους ακρογιαλιά. Απλά, απολαύστε την περιοχή. Το ακρωτήρι είναι δικό σας.

6. Κουλούρα
Στη σκιά του Ολύμπου βρίσκεται η ήσυχη, αμμουδερή παραλία της Κουλούρας. Ένας οικίσκος, σε απόσταση 2 χλμ. από τον Παλιόπυργο. Σε μικρή απόσταση θα δείτε τον Πηνειό να χύνεται στο Αιγαίο.
7. Αλεξανδρινή
Διασχίζοντας την Κοιλάδα των Τεμπών θα αντικρίσετε μία αμμουδερή παραλία μήκους 2 χλμ. που βρίσκεται δίπλα στις εκβολές του Πηνειού.
Είναι οργανωμένη παραλία με beach-bar, ταβέρνες και θαλάσσια αθλήματα.

ΓΑΜΟΣ μεταξύ ΒΟΥΝΟΥ και ΑΙΓΑΙΟΥ.
Κλείστε τα μάτια και ονειρευτείτε....τον τέλειο ελληνικό καταγάλανο γάμο.
Ο γάμος γίνεται στις μοναδικές σπηλιές του Βένετο. To Aegean Weddings είναι νέο τμήμα του Ομίλου Olympus Adventure. Διοργανώνουν γάμους στην Σπηλιά του Βένετο στο Αιγαίο, στα παράλια της Θεσσαλίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία εκεί παντρεύτηκαν οι γονείς του Αχιλλέα. Ο θνητός Πηλέας με την θεά Θέτιδα. Στον γάμο παρευρέθηκαν όλοι οι θεοί του Ολύμπου εκτός από την Έριδα.
Ο γάμος γίνεται εν πλω σε zodiac ή ιστιοπλοϊκά και το γαμήλιο πάρτυ γίνεται στο beach bar Cafe Spitaki.. Αναλαμβάνουν εκτός από την γαμήλια τελετή και την διαμονή του ζευγαριού και των φίλων του. Με ειδικές τιμές μπορεί το γαμήλιο ταξίδι να συνεχιστεί με εναλλακτικό τρόπο, κάνοντας rafting, κανό, αναρρίχηση, καταδύσεις, canyoning, πεζοπορία, ορειβασία, εκδρομή με φουσκωτό, περιήγηση, βόλτα με ποδήλατα.
**Olympus Adventure, Νίκος Ντάγκας, Βασίλης Ντάγκας 6984 515700, 6932 292086

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ
Η Μονή των Αγίων Αναργύρων και τα Ασκηταριά των γύρω βράχων.
Λίγα χιλιόμετρα, περίπου 3, πριν φτάσουμε στον Αγιόκαμπο βρίσκεται η παλιά Μονή των Αγίων Αναργύρων με τα δυο ασκηταριά της. Έτος ίδρυσης το 1.588
Η μονή αυτή είναι ένα από τα μοναστήρια του Όρους των Κελλίων, όπως ονομάστηκε η περιοχή που περιλαμβάνει το Μαυροβούνι και τις ανατολικές υπώρειες του Κισσάβου, όπου από τον 10ο αιώνα είχε δημιουργηθεί μία σημαντική μοναχική κοινότητα, με μεγάλο αριθμό ελεύθερων ασκητών που ζούσαν εδώ.

Η μονή είναι κτισμένη σε ένα ξέφωτο. Δίπλα κυλά ένα ρυάκι σε μια στενή χαράδρα, μέσα στα πλατάνια. Από το μικρό αυτό μοναστήρι διατηρείται η εκκλησία που αποτελούσε το καθολικό της παλιάς μονής και ένας διώροφος οχυρωματικός πύργος με χαμηλό θόλο, που στέκει επιβλητικός σε ένα σημείο του περιβόλου.
Είναι μονόχωρη ξυλόστεγη βασιλική και οι περίτεχνες τοιχογραφίες της ανάγονται χρονικά στο 17ο αιώνα, περίοδο που έγινε και η ανακαίνισή της.
Απέναντι από το ποταμάκι μέσα στα κοιλώματα ψηλού βράχου, σώζονται τα δύο ασκηταριά της Μονής από το 12ο αι. με αγιογραφίες πάνω στον βράχο. Ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει και να δει από κοντά τα ασκηταριά, ανεβαίνοντας την πέτρινη και λαξευμένη στο βράχο σκαλωσιά. Υπέροχη και υποβλητική εμπειρία μέσα στο πράσινο.

Το δάσος της Μονής είναι οργανωμένο, ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για φαγητό στην εξοχή και ως χώρο αναψυχής. Την Πρωτομαγιά αλλά και άλλες αργίες συγκεντρώνεται πολύς κόσμος για να ψήσει, να κάνει πικ νικ και να γλεντήσει μέσα στην φύση.

Το κάστρο της Βελίκας
Πρόκειται για οχύρωση των παλαιοχριστιανικών χρόνων (6ος αιώνας), που βρίσκεται σε λόφο στα ανατολικά της Μονής Θεολόγου Μελιβοίας, σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα. Κτίσθηκε στη θέση της ακρόπολης της αρχαίας Μελιβοίας, της πόλης του Ομηρικού βασιλιά Φιλοκτήτη, που καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 168 π.Χ. Το κάστρο Βελίκας προσέφερε εποπτεία σε όλους τους παράλιους οικισμούς, από το ακρωτήριο Δερματάς μέχρι το Μαυροβούνι, που βρίσκονταν κατά μήκος του παραθαλάσσιου δρόμου από τη Μακεδονία προς τη νότια Ελλάδα και ανήκαν στην επικράτεια της αρχαίας Μελιβοίας.
Το κάστρο έχει έκταση 21 στρεμμάτων με πάχος τείχους 2 μέτρα και ύψος που φθάνει κατά τόπους τα 4 μέτρα. Στην ανατολική και νότια πλευρά, που σώζονται σε μεγαλύτερο ύψος, έχουν αποκαλυφθεί πέντε πύργοι και δύο πύλες. Στη νότια πλευρά, παράλληλα με το βυζαντινό τείχος, διατηρείται και σημαντικό τμήμα της αρχαίας οχύρωσης.
Προέκυψαν σημαντικά ευρήματα, κυρίως αμφορείς, πιθάρια, τμήματα γυάλινων ποτηριών, νομίσματα,
Περιμετρικά του τείχους κατασκευάσθηκε λιθόστρωτος διάδρομος με κλίμακα για την άνετη κίνηση των επισκεπτών. Μεγάλο τμήμα του έργου είναι προσβάσιμο και για άτομα με ειδικές ανάγκες.

Μονή Θεολόγου Βελίκας
Η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου βρίσκεται πάνω από τη Βελίκα, ανηφορίζοντας στο βουνό, από το ρέμα στα «Πλατάνια» Βελίκας. Στο μοναστήρι υπάρχει επιγραφή από το 1.776 και στο ιερό είναι εντοιχισμένο θωράκιο του 11ου αιώνα. Το μοναστήρι είναι ανακαινισμένο από το 1854 και βρίσκεται μέσα πανέμορφο δασικό πάρκο, ειδικά διαμορφωμένο για φαγητό στην εξοχή.
Πλήθος κόσμου επισκέπτεται το μέρος για να γιορτάσει εκεί την Πρωτομαγιά. Πανηγυρικός εσπερινός και Θεία Λειτουργία πραγματοποιούνται στις 7 και 8 Μαΐου και μοιράζονται τοπικά εδέσματα, τσίπουρο και κρασί από το Σύλλογο Γυναικών Μελιβοίας. Επίσης, γίνεται παρουσίαση παραδοσιακών χορών.

ΔΕΛΤΑ ΠΗΝΕΙΟΥ
Κοντά στους οικισμούς του Ομολίου και του Παλαιόπυργου (συνεχίζουμε για Κουλούρα, Αλεξανδρινή, Στρίντζο ) βρίσκεται το Δέλτα του Πηνειού ποταμού, το οποίο αποτελεί υγροβιότοπο και καταφύγιο θηραμάτων. Για τις περιοχές αυτές γίνεται αναφορά σε διεθνείς και ευρωπαϊκούς καταλόγους βιότοπων-υγρότοπων.
Πως φτάνουμε; Μετά την Κοιλάδα των Τεμπών παίρνουμε τον δρόμο για Παλαιόπυργο, συνεχίζουμε για Κουλούρα, Αλεξανδρινή, Στρίντζο και φτάσαμε στις εκβολές του Πηνειού.

Ιστορικές, γεωφυσικές και άλλες μεταβολές
Η πεδινή περιοχή του Δέλτα του Πηνειού ποταμού δημιουργήθηκε από την προσχωματική δράση του Πηνειού μετά το γεωλογικό ρήγμα μεταξύ της οροσειράς του Ολύμπου και του Κισσάβου όπου τα νερά της Θεσσαλικής λίμνης βρήκαν διέξοδο προς τη θάλασσα και είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της Θεσσαλικής πεδιάδας.

Σύμφωνα με τον Ιστορικό Ηρόδοτο, ο οικισμός του Ομολίου ήταν παραθαλλάσιος και οι εκβολές του Πηνειού ποταμού ήταν στο ύψος του υπόψη οικισμού ενώ κατά τη διάρκεια της μυθικής Αργοναυτικής εκστρατείας (8ο περίπου αιώνα π.Χ.) οι εκβολές του Πηνειού ποταμού είχαν φθάσει στο ύψος του οικισμού της Αιγάνης.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία των νεώτερων αρχαιολογικών ερευνών στη Θεσσαλία (1.957 -1.959 μ.Χ.) από τον αρχαιολόγο Μιλόισιτς και άλλους, η περιοχή κατοικούνταν από την παλαιολιθική εποχή. Η ύπαρξη αρχέγονου παλαιολιθικού πολιτισμού πριν 30.000 – 100.000 ή και 250.000 χρόνων, αποδεικνύεται με βάση τα λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν εκεί. Στο τμήμα των εκβολών του Πηνειού (ανατολική και βόρεια Θεσσαλία) κατοικούσαν οι Πελασγοί (Αιολείς) και στη συνέχεια, στις πλαγιές του Ολύμπου και της Όσσας, εκατέρωθεν των εκβολών του Πηνειού ποταμού, εγκαταστάθηκαν οι Δωριείς.
Η περιοχή των εκβολών του Πηνειού Ποταμού κατοικήθηκε και από Ρωμαίους, Γότθους (395 μ.Χ.), Νορμανδούς (1083 μ.Χ.), και Τούρκους (από τους πρώτους χρόνους κατάκτησης της Θεσσαλίας μέχρι τo 1.923 με την εφαρμογή της συμφωνίας ανταλλαγής των πληθυσμών).

Η σημασία του Δέλτα Πηνειού
Η περιοχή, λόγω της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενεί, έχει μεγάλη οικολογική και κοινωνικο-οικονομική αξία. Σήμερα, οι εκβολές του Πηνειού Ποταμού αποτελούν έναν υγρότοπο που παίζει σημαντικό ρόλο στη διαφύλαξη της βιολογικής ποικιλότητας και στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας του.
Συγκεκριμένα η περιοχή του Δέλτα Πηνειού:
-Διαθέτει όλα τα φυσικό – βιολογικά χαρακτηριστικά, ώστε να περιλαμβάνεται στις περιοχές που ισχύει το καθεστώς προστασίας των διεθνών συμβάσεων της Βόννης, της Βέρνης, της Βαρκελώνης, της Ουάσιγκτον (CITES).
-Έχει χαρακτηριστεί ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ).
-Aνήκει στη λίστα των βιοτόπων CORINE (1988) και αποτελεί περιοχή "ειδικής προστασίας" σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ, και στις περιοχές Natura 2000 (GR1420002). Περιλαμβάνει υγροτοπικούς οικοτόπους, δασάκια από άγριες ελιές, καλλιεργούμενους ελαιώνες, βοσκότοπους, παράκτια και παραποτάμια δάση, θίνες και αμμώδεις χερσότοπους.
-Σε διεθνές επίπεδο ανήκει στις Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά (ΣΣΠ), (ICBP-IWRB) εφόσον πολλά αρπακτικά πουλιά φωλιάζουν εκεί και πολλά παρυδάτια είδη πτηνών χρησιμοποιούν τα έλη του. Στην περιοχή παρατηρήθηκαν 226 είδη πουλιών που ανήκουν σε περισσότερα από 50 γένη.
Έχει χαρακτηριστεί ως καταφύγιο ή εκτροφείο θηραμάτων και απαγορεύεται η αλιεία κατά την περίοδο της αναπαραγωγής.
-Από ιχθυολογική άποψη, η ιχθυοπανίδα των γλυκών-νερών του ποταμού και της θαλάσσιας περιοχής είναι πλούσια σε πληθυσμούς και σε είδη. Η ιχθυοπανίδα των γλυκών νερών περιλαμβάνει 37 είδη ψαριών και άλλα 11 με πιθανή παρουσία, ενώ η ιχθυοπανίδα της θαλάσσιας περιοχής, περιλαμβάνει 123 είδη ψαριών από τα οποία μόνο τα 10 από αυτά έχουν πιθανή παρουσία σήμερα.

-Από γεωλογική άποψη, ανήκει στην πελαγονική ζώνη και αποτελείται κυρίως από αποθέσεις άμμου, αργίλου, και κροκαλοπαγή πετρώματα.
-Εκτός από την οικολογική αξία της περιοχής, το Δέλτα έχει μεγάλη σημασία για την άρδευση, την κτηνοτροφία, την υλοτομία, την αμμοληψία, την ύδρευση, την αναψυχή, τον τουρισμό, την εκπαίδευση και την επιστήμη.
-Επίσης, το Δέλτα του Πηνειού ποταμού παρουσιάζει και πολιτιστική αξία διότι οριοθετείται μεταξύ των τριών σημαντικών μυθικών και ιστορικών τόπων της Ελλάδας: του Ολύμπου, της Όσσας και των Τεμπών. Στην περιοχή υπάρχει ο αρχαιολογικός χώρος του Ομολίου και στο Στόμιο η μεγάλης αρχιτεκτονικής σημασίας Ιερά Μονή Αγ. Δημητρίου.
Να πάτε οπωσδήποτε στην περιοχή, θα μαγευτείτε!!!

Στις εκβολές του Δέλτα του Πηνειού καταλήγουν οι εναλλακτικές δραστηριότητες, που οργανώνονται εδώ.
**Olympus Adventure, Νίκος Ντάγκας, Βασίλης Ντάγκας 6984 515700, 6932 292086, 24940 51809.
**Olympos Trek, 2410 921244, 6932 545001.
**Trekking Hellas Εast thessaly 6984 515700, 24940 51809, 6932 292086.

ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ( πάνω από το Στόμιο)
Το μοναστήρι της Παναγίας του Οικονομείου, γνωστό και ως Μονή του Αγίου Δημητρίου, βρίσκεται στην ανατολική δασώδη πλευρά της Όσσας μεταξύ Στομίου και Καρίτσας. Όπως μαρτυρείται από τα υπάρχοντα αρχαιολογικά λείψανα, στη θέση του μοναστηριού προϋπήρχε αρχαίος ειδωλολατρικός ναός αφιερωμένος σε άγνωστη θεότητα. Το αρχαίο ιερό, κατά μία υπόθεση, ανήκε στον Ποσειδώνα Πετραίον, τον οποίο τιμούσαν και γιόρταζαν οι Θεσσαλοί σε ανάμνηση του μεγάλου σεισμού που διαχώρισε την Όσσα από τον Όλυμπο, έργο αποδιδόμενο στον Ποσειδώνα.

Στην ίδια θέση του αρχαίου ιερού οικοδομήθηκε κατά τον 4ο και 5ο μ.Χ. αιώνα μια βυζαντινή εκκλησία. Ο Γάλλος περιηγητής Μεζιέρ όταν επισκέφτηκε το μοναστήρι το 1.852 πληροφορήθηκε από τον γέροντα ηγούμενο της Μονής ότι, σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι είχε ιδρυθεί κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού (527-556 μ.Χ.). Την Ίδια πληροφορία έδωσε και ο ηγούμενος Ζαχαρίας ο οποίος έζησε εκεί 54 και πλέον χρόνια και στον Ρώσο αρχιμανδρίτη Πόρφυρο Ουσπένσκη, που επισκέφτηκε το μοναστήρι το 1.859. Η πληροφορία μπορεί να είναι αληθής. Εν τούτοις η Μονή φέρει από παλιά την ονομασία Κομνήνειον, ένδειξη κατά τον επίσκοπο Πλαταμώνα Αμβρόσιο, ότι είναι «ίδρυμα της Βασιλικής Οικογενείας των Κομνηνών».
Στη διάρκεια της δυναστείας των Κομνηνών πρέπει να ιδρύθηκε η μεγαλοπρεπής βασιλική μονή στη θέση του προυπάρχοντος μικρού βυζαντινού ναού. Ο Κομνήνειος ναός ήταν ευρέων διαστάσεων (26*16μ.) του τύπου τρίκογχου σταυροειδούς, με τέσσερα παρεκκλήσια στις τέσσερις γωνίες που συνδεόταν αρχιτεκτονικά με το όλο οικοδόμημα. Τόσο ο αρχιτεκτονικός τύπος των τεσσάρων παρεκλησιών όσο και η εξωτερική επιμελής τοιχοδομία, που αποτελείται από πλίνθους και λαξευτούς λίθους τοποθετημένους εναλλάξ στις ζώνες, αποτελούν σπάνια περίπτωση υψηλής αρχιτεκτονικής κατασκευής.
Το Μοναστήρι φέρει και την ονομασία Οικονομείον ή Οικονόμειο , πιθανώς από το όνομα του διαλυθέντος κατά την 10ετία του 1.860 μικρού οικισμού Οικονομείο, που υπήρχε εκεί κοντά όπου διέμενε ο οικονόμος της Μονής. Επίσης η Μονή, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία Θεοτόκο ονομάζεται και Μονή του Αγίου Δημητρίου. Κατά τον Ουσπένσκη η μετονομασία αυτή ίσως να έγινε κατά το 1.578 από τους εγκατασταθέντες εκεί μοναχούς που έφτασαν εκεί από κάποιο άλλο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου. Ο ίδιος επισκέπτης το 1.859, λέει ότι είδε εκεί ένα Ευαγγέλιο που θεωρήθηκε ότι, ανήκε στον μητροπολίτη Λαρίσης Αχίλλειο, πάνω στο οποίο ο επίσκοπος Πλαταμώνα Διονύσιος έγραψε το 1.583 ότι, «αυτό ανήκει στο Οικονομείο, τη Μονή του Αγίου Δημητρίου». Αυτή είναι ίσως η πιο παλαιά μαρτυρία για την ονομασία του Αγίου Δημητρίου.
Όσον αφορά το περίφημο αυτό τετραβάγγελο, η παράδοση έλεγε ότι ανήκε στον Άγιο Αχίλλειο μητροπολίτη Λαρίσης που είχε μετάσχει στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. Επρόκειτο κατά το Μεζιέρ για το πιο ωραίο χειρόγραφο. Ήταν γραμμένο σε περγαμηνή με χρυσά γράμματα με θαυμάσια λεπτότητα, στολισμένο με μικρογραφίες και σχόλια στα περιθώρια. Ο Μεζιέρ που όπως λέει έφυγε από το μοναστήρι με 15 χειρόγραφους κώδικές και άλλα 20 έντυπα, λυπήθηκε γιατί δεν μπόρεσε να αποκτήσει το Ευαγγέλιο αυτό, επειδή ο μοναχός του ζητούσε το λιγότερο 4.000 τουρκικά πιάστρα για να του το δώσει. Άλλα και ο άλλος επισκέπτης, ο Ουσπένσκη, λέει ότι στο μοναστήρι τον έφερε η φήμη για το Ευαγγέλιο του Αγίου Αχίλλειου που φυλασσόταν εκεί και το οποίο πράγματι είδε. Δηλαδή ο άνθρωπος ξεκίνησε από την Λάρισα και διήνυσε μια απόσταση και με γαιδουράκι με στόχο το Ευαγγέλιο. Τελικά το Ευαγγέλιο αυτό δεν γλίτωσε από τους περιφερόμενους αγύρτες και τα παζαρέματα του επιλήσμονος μοναχού.
Το μοναστήρι, σύμφωνα με τις πληροφορίες του πρωτονοτάριου του Πατριαρχείου Κων/πόλεως Θ. Ζυγομάλη είχε 300 μοναχούς. Ο Ζυγομάλης επισκέπτηκε κατά τα έτη 1.576 - 1.577 τα μοναστήρια με εντολή του Πατριάρχη Κων/πόλεως να εισπράξει τα οφειλόμενα από τα μοναστήρια πατριαρχικά δικαιώματα. Όταν επέστρεψε στην Κων/πολη έγραψε διάφορες επιστολές με πληροφορίες για τα Μοναστήρια. Για το μοναστήρι «Παναγιά του Οικομονείου» λέει ότι είχε 300 μοναχούς. Η στέγαση τόσων μοναχών προϋποθέτει την ύπαρξη ανάλογων χώρων και ίσως αυτό να εννοεί το αναφερόμενο υπό του Ι. Λεονάδρου «κάτωθεν του μοναστηριού τούτου ευρίσκοντο διάφορα ερείπια αρχαίων μοναστηριών».

Πρέπει όμως να λάβουμε υπ' όψιν ότι στην ίδια περιοχή παραθαλάσσια, ανακαλύφτηκαν τάφοι του 6ου π.Χ. αιώνα που ανήκαν προφανώς στην αρχαία πόλη των Ευρυμενών. Δηλαδή η περιοχή έχει κατοικηθεί και παλιότερα. Η μονή καταστράφηκε κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας και ιδίως στα χρόνια της επαναστάσεως του 1.821. Άλλα, ακόμα χειρότερα συνέβησαν κατά το 1.868, όταν πυρπολήθηκε από τον παράφρονα ηγούμενο της μονής και αρπάχθηκε όλη η κτηματική και κινητή περιουσία της. Τότε χάθηκαν και τα τελευταία πολύτιμα κειμήλια και καταστράφηκε το αρχείο και η πλούσια βιβλιοθήκη. Μερικά από τα σπάνια αυτά χειρόγραφα πουλήθηκαν σε ευτελή τιμή σε γυρολόγους και αρχαιοκάπηλους, όπως στο Γάλλο Μεζιέρ και τώρα βρίσκονται στην Εθνική βιβλιοθήκη των Παρισίων. Η έρευνα στο μέλλον σε Ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες ίσως εντοπίσει στοιχεία τα οποία θα φωτίσουν την ιστορία της Ιεράς Μονής.

Το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου ευρισκόμενο σε δασώδη περιοχή αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους κατατρεγμένους Έλληνες κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Οι Τούρκοι σπάνια πλησίαζαν την περιοχή και μόνο με μεγάλη δύναμη στρατού ανέβαιναν μέχρι το μοναστήρι. Στα χρόνια της Επαναστάσεως του 1821 το μοναστήρι προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στους μαχόμενους κλεφταρματωλούς. Τότε έγιναν αλλεπάλληλες επιδρομές των Τούρκων, οι οποίοι κατέστρεψαν πολλά κειμήλια και χειρόγραφους κώδικες της βιβλιοθήκης. Το πυκνό δάσος με την οργιώδη βλάστηση, καθιστούσε την περιοχή άβατη για τις τουρκικές αρχές. Εκεί κατέφυγαν με καΐκια οι διαφυγούσες οικογένειες από την ανθρωποσφαγή της Χίου το 1.822. Δύο από τα καΐκια που κατόρθωσαν να διαφύγουν από την σφαγή της Χίου (σφάχτηκαν τότε 30.000 γυναικόπαιδα), διέσχισαν το Αιγαίο και βγήκαν στον όρμο του Στομίου. Από εκεί, οι οικογένειες που διασώθηκαν ανηφόρισαν και εγκαταστάθηκαν μέσα στο πυκνό δάσος.
Αλλά και μετά την επανάσταση του 1.821 το μοναστήρι συνέχισε την προσφορά του στον αγώνα κατά των Τούρκων. Γι' αυτό εθεωρείτο πάντα ύποπτο από τις τουρκικές αρχές. Έτσι, βλέπουμε να περικυκλώνεται τον Ιούνιο του 1831 από τον Χασάν Αγά με 500 στρατιώτες αναζητώντας τους κλέφτες. Κατά την περίοδο της κατοχής 1941 - 1944 η Μονή δέχθηκε ακόμα ένα πλήγμα από τον κατακτητή. Τα δύσκολα χρόνια που κύλησαν, τα καταστροφικά γεγονότα που έμειναν στην ιστορία και ο πανδαμάτωρ χρόνος έπληξαν την άλλοτε ανθούσα ιστορική μονή μεταβάλλοντας την σε ερείπιο.
Τώρα, δίπλα στο χώρο της αρχαίας μονής έχει ανεγερθεί ένα νέο μεγαλοπρεπές μοναστήρι. Όποιος θέλει να θαυμάσει την ωραιότητα του τοπίου και να επαινέσει την αξιοσύνη των εργατικών χεριών των 10 θεόκλητων μοναχών οι οποίοι μόνοι ανέγηραν το περίβλεπτο οικοδόμημα, δεν έχει παρά να επισκεφτεί τον ιερό και ιστορικό τούτο χώρο.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΙΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ( Ανατολή Αγιάς)
Ἡ Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στήν Ἀνατολή ἱδρύθηκε ἀπό τόν ὁσιομάρτυρα Ἅγιο Δαμιανό τόν 16ον αἰῶνα, καί ἀνασυστάθηκε ἀπό μία ὁμάδα μοναζουσῶν τό ἔτος 2000 μ.Χ..
Τό μοναστῆρι εὑρίσκεται στίς πλαγιές τοῦ ὄρους Κίσσαβος (Ὄσσα), τέσσερα χιλιόμετρα ἀπό τό χωριό Ἀνατολή Ἁγιᾶς, σέ μία ἀπόσταση περίπου μίας ὥρας ταξιδιοῦ ἀπό τήν Λάρισα, σέ ὑψόμετρο 1.080 μέτρων.
Ἡ Ἱερά Μονή περιλαμβάνει σήμερα κτηριακά, τό Παλαιό Μοναστῆρι, τά Νέα Οἰκοδομήματα, τήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Δαμιανοῦ, τό Ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Δαμιανοῦ καθώς ἐπίσης τήν Κτηνοτροφική Μονάδα μέ τίς πέριξ τῆς Μονῆς Καλλιέργειες.
Ἡ μοναστική αὐτή κοινότητα ὀρθοδόξων μοναχῶν ἀπό διάφορες χῶρες, ἐπιβεβαιώνει ἐμπράκτως ὅτι στήν Ὀρθοδοξία δέν γίνονται διακρίσεις ἔθνους, φυλῆς καἰ γλῶσσας.

Ἡ λειτουργική ζωή ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῆς μοναστικῆς κοινότητας.
Τήν λειτουργική ζωή συμπληρώνουν διακονήματα καθώς καί ἡ φροντίδα τῶν καλλιεργειῶν και τῶν ἐκτροφῶν τῆς κτηνοτροφικῆς μονάδας, πού βοηθοῦν στήν συντήρηση τῆς Μονῆς καί τήν ἐξασφάλιση των ἀπαραιτήτων «πρός τό ζῆν», ἐνῶ ταυτόχρονα ἀποτελοῦν παραδοσιακές μοναστηριακές ἐργασίες καί ἔμπρακτη ἔκφραση σεβασμοῦ πρός τόν Κτίστη Τριαδικό Θεό.
Μεμονωμένα ἄτομα καί ὁμάδες προσκυνητῶν εἶναι εὐπρόσδεκτοι ἀπό τήν ἀνατολή ἕως τήν δύση τοῦ ἡλίου ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ ἔτους. Γιά περισσότερες πληροφορίες, ἐπικοινωνῆστε μέ τήν Ἱερά Μονή.
Ἐγκάρδια ἐπιθυμία τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ ἀναστύλωση τῆς «Παλαιᾶς Μονῆς» καί ἡ ὁλοκλήρωση τῶν ἡμιτελῶν τμημάτων τοῦ οἰκοδομήματος τῆς «Νέας Μονῆς».
Είναι κυριολεκτικά ένα πολυεθνικό γυναικείο μοναστήρι με 20 μοναχές από Αμερική, Ρωσία, Αυστραλία, Φιλανδία, Αγγλία, Γερμανία, Λίβανο, Εσθονία, Ιαπωνία, Κύπρο, Ελλάδα. Πριν 3 χρόνια που πήγα, με ξενάγησε μία Εσθονή με σχεδόν άριστα ελληνικά με ξένη βέβαια προφορά.

Οι μοναχές επιδίδονται στην βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, παράγοντας ένα σωρό εξαιρετικά προϊόντα, που πωλούνται στους επισκέπτες της μονής, σε ειδικό εκθεσιακό χώρο. Θα βρείτε γαλακτοκομικά και τυροκομικά προϊόντα, παράγωγα αυτών, μαρμελάδες από φρούτα της περιοχής, ελιές, σαπούνια, εργόχειρα, είδη ευλαβείας και διάφορα σκευάσματα από βότανα του βουνού. Νομίζω ότι υπήρχε και κρέας βιολογικό.
Κοντά στη Μονή και σε απόσταση 3 χιλ., στη θέση «Δογαντζή», βρίσκεται το ασκηταριό του Αγίου Δαμιανού, το οποίο είναι χτισμένο μέσα στα ριζά ενός τεράστιου βράχου.
(Τα κείμενα που είναι με το πολυτονικό και την γλώσσα των μοναχών είναι αντιγραφή από το εντυπωσιακό site της μονής).

''ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΚΑΛΥΨΟΥΣ''
Στον νομό Λάρισας έχουμε, μεταξύ άλλων, έναν μεγάλο θησαυρό κρυμμένο και άγνωστο στους πολλούς. Το φαράγγι της Καλυψούς''.
Το φαράγγι, στα ανατολικά του Κισσάβου, πάνω απ' την περιοχή του Κόκκινου Νερού, είναι απίστευτα πανέμορφο. Ειδικά κατά το χρονικό διάστημα τέλος άνοιξης - αρχές καλοκαιριού είναι η ιδανική περίοδος για μια επίσκεψη.
Το καταπράσινο τοπίο, τα νερά που τρέχουν και σχηματίζουν τους τρεις καταπληκτικούς καταρράκτες με τις αντίστοιχες βάθρες, η απόλυτη επαφή με τη φύση, το κελάηδημα των αηδονιών, που λόγω του σημείου (δροσιά, ίσκιος, ησυχία) δε σταματούν μέρα και νύχτα να "τραγουδούν", σε αποζημιώνουν με το παραπάνω.

Στο φαράγγι φτάνεις συνήθως με 2 τρόπους.
-Ο πρώτος τρόπος είναι να ξεκινήσεις απ' την περιοχή του Κόκκινου Νερού, αριστερά από τον δρόμο που οδηγεί στη βυζαντινή μονή. Εκεί ακολουθώντας τα σημάδια, ένα ανηφορικό μονοπάτι σε ανεβάζει σε 1,5 ώρα περίπου μέχρι τους καταρράκτες.
-Ο δεύτερος τρόπος είναι να πάρεις τον δρόμο που οδηγεί από Κόκκινο Νερό προς Καρίτσα με το αυτοκίνητο και λίγο πριν την Καρίτσα να ακολουθήσεις αριστερά το χαλικόδρομο. Σε αυτήν την περίπτωση καλό είναι το αυτοκίνητο να είναι σχετικά ψηλό ή 4x4 αλλά και πάλι χρειάζεται λίγη προσοχή σε κάποια σημεία για να μη χτυπήσεις σε πέτρες που εξέχουν. Και εδώ ανεβαίνεις ακολουθώντας τα σημάδια και φτάνεις αρκετά ψηλά μέσα στα καστανοπερίβολα.
Αφήνεις το όχημά σου και συνεχίζεις με τα πόδια μέσα στο πανέμορφο μονοπάτι που θα ανέβαινες και με τα πόδια από Κόκκινο Νερό. Τα σημάδια δεν σε αφήνουν να χαθείς με τίποτα.
Το μονοπάτι ανάμεσα στις κουμαριές, τα άρια και τις καστανιές δεν το βλέπει σχεδόν ποτέ ο ήλιος σ' αυτό το κομμάτι της διαδρομής. Από δω σε 45 λεπτά περίπου και με λίγη προσοχή είσαι στο φανταστικό φαράγγι.
Μπορείς να το απολαύσεις όσο θέλεις, να γεμίσεις τις μπαταρίες με εικόνες της φύσης, να νιώσεις αναζωογονημένος, να πλατσουρίσεις στα παγωμένα νερά! Νιώθεις γεμάτος με το μέρος και επιστρέφεις εντυπωσιασμένος.

Επιστρέφεις και είτε η Καρίτσα (το μπαλκόνι του Αιγαίου) είτε οι πανέμορφες παραλίες της περιοχής σε περιμένουν να σε δροσίσουν ή να σε ζεστάνουν αν τυχόν μπήκες για μπάνιο στα παγωμένα νερά του ''φαραγγιού της Καλυψούς''.

Canyoning στο Φαράγγι Καλυψώ
Περίοδος υλοποίησης : Από Απρίλιο έως Αύγουστο
Διάρκεια : 5 - 6 ώρες
Minimum συμμετοχής : 6 άτομα
Προϋποθέσεις συμμετοχής : Από 12 ετών και άνω, μέτρια φυσική κατάσταση, γνώση κολύμβησης.
Απολαύστε με την παρέα ή την οικογένειά σας τη θέα του μεγαλύτερου καταρράκτη (100 μέτρα) του Κισσάβου στο εξαιρετικής ομορφιάς φαράγγι «Καλυψώ» πάνω από τα χωριά Κόκκινο Νερό και Καρίτσα. Οι έμπειροι συνοδοί θα σας οδηγήσουν περπατώντας για 20 λεπτά, μέσα από κατάφυτο μονοπάτι στην βάση του καταρράκτη για μία απολαυστική βουτιά στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης του. Στη συνέχεια θα κάνετε καταρρίχηση/κατάβαση με rappel σε 3 καταρράκτες από 20 έως 40 μέτρα. Το φαράγγι Καλυψώ είναι το μοναδικό φαράγγι στην Ελλάδα, που καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάβασής του, έχει θέα στη θάλασσα, στο Αιγαίο πέλαγος.
Trekking Hellas Αν.Θεσσαλίας
Νίκος Ντάγκας: 6932 292086
Τηλ. Γρ. & fax: 24940 51809, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Α’ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
To μεγαλειώδες Α’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας, κατασκευάστηκε στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ. στις νότιες υπώρειες του λόφου “Φρούριο”, όπου βρισκόταν η οχυρωμένη Ακρόπολη της αρχαίας πόλης.
Οικοδομήθηκε μέσα στο αρχαίο κέντρο της πόλης κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Φιλίππου Ε' της Μακεδονίας. Το θέατρο ήταν σε χρήση για έξι αιώνες, μέχρι το τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ (ή τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ.), όταν η λειτουργία του απότομα σταμάτησε.
Κατά τους πρώτους αιώνες το θέατρο είχε διπλό σκοπό: εκτός από θεατρικές παραστάσεις, επίσης φιλοξενούσε τις συνελεύσεις της ανώτερης περιφερειακής αρχής, το λεγόμενο ''Κοινόν των Θεσσαλών''. 

Το αρχαίο θέατρο ήταν αρχικά συνδεδεμένο με την λατρεία του Θεού Διονύσου, με τη διεξαγωγή θεατρικών και μουσικών δραστηριοτήτων και με τη διοίκηση του Θεσσαλικού για τις συνεδριάσεις της συνέλευσης της πόλης, που ονομαζόταν αγορά. Ένδειξη για αυτά αποτελεί ένας μικρός αναθηματικός βωμός για το θεό Διόνυσο, που βρέθηκε κοντά στο θέατρο, όπου υπήρχαν ιερά και τα ονόματα των εκπροσώπων της πόλης - κράτους, που συμμετείχαν στην Ομοσπονδία Θεσσαλίας, που εμφανίζονται στις θέσεις του αρχαίου θεάτρου. Το θέατρο έχει την τυπική αρχιτεκτονική του ελληνιστικού θεάτρου με τα τρία βασικά στοιχεία: κοίλο (κούφιο), ορχήστρα και σκηνή (στάδιο) με διάμετρο περίπου 25 μέτρα. Το κοίλο του αρχαίου θεάτρου ήταν η ίδια πλαγιά του λόφου του Φρουρίου, το οποίο ήταν διαμορφωμένο σε αναβαθμίδες για την τοποθέτηση των εδωλίων.
Κατά την εποχή του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου και του διαδόχου του Τιβερίου βρέθηκαν επιγραφές προς τιμήν τους στα γείσα της σκηνής.

Το Α’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας το οποίο είναι σήμερα το σήμα κατατεθέν της πόλης και το πιο σημαντικό τουριστικό μνημείο της περιοχής, ευρισκόμενο στο κέντρο ακριβώς της Λάρισας, βρίσκεται υπό ένα πρόγραμμα ανασκαφής και διαρκείς εργασίες συντήρησης λαμβάνουν χώρα από τις τοπικές αρχές.
Θεωρείται ότι εντός του 2021 θα είναι έτοιμο να δοθεί με αυστηρές προϋποθέσεις για κάποιες θεατρικές παραστάσεις.

Το B' ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ
Το Β' αρχαίο Θέατρο βρίσκεται επίσης στο κέντρο της Λάρισας, περίπου 400 μέτρα δυτικά του Α' αρχαίου Θεάτρου.
Άρχισε να κατασκευάζεται τον 1° αι. π.Χ. Ολοκληρώθηκε ωστόσο μόνον η κατασκευή της σκηνής και της ορχήστρας, ενώ το κοίλο και οι πάροδοι έμειναν ημιτελή.

Η σκηνή του είναι τριμερής, με λίθινη κρηπίδα που σώζεται σε ύψος 0,60 μ., ενώ το ανώτερο τμήμα της θα ήταν πλίνθινο και η στέγη ξύλινη. Πίσω από τη σκηνή υπήρχε περίβολος, που αποκαλύφθηκε σε μήκος 50,50 μ. Η δυτική πάροδος αποκαλύφθηκε σε μήκος 9 μ., ενώ η ανατολική έχει εν μέρει ανασκαφεί, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται κάτω από σύγχρονο δρόμο.
Στο δυτικό τμήμα της ορχήστρας υπάρχει ένα βαθμιδωτό μαρμάρινο βάθρο, που πιθανόν ανήκει στη θυμέλη ( βωμός των αρχαίων ελληνικών θεάτρων, στο κέντρο της ορχήστρας, όπου στεκόταν ο κορυφαίος του χορού ).
Το κοίλο χωρίζεται με δεκατέσσερις κλίμακες σε δεκατρείς κερκίδες, με δύο σειρές μαρμάρινων εδωλίων η καθεμιά. Οι λίθοι των εδωλίων προέρχονται από κάποιο αρχαιότερο, κατεστραμμένο οικοδόμημα, καθώς σε όλα τα εδώλια υπάρχουν απελευθερωτικές επιγραφές.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
Είναι το νέο απόκτημα και στολίδι της περιοχής.
Μια διαδρομή στην Θεσσαλία από την παλαιολιθική εποχή μέχρι την οθωμανική περίοδο , με πάνω από 3.000 ευρήματα που θα σας καθηλώσει.
Στον μαρτυρικό λόφο του Μεζούρλου όπου τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτελέστηκαν εκατοντάδες πατριώτες αγωνιστές του ΕΑΜ, λειτουργεί σε έκταση 54 στρεμμάτων το Διαχρονικό Μουσείo, η ζωντανή ιστορική πορεία χιλιάδων χρόνων της Θεσσαλίας.

Η μόνιμη έκθεση χωρίζεται σε 11 ενότητες. Όλες οι ενότητες αποτελούνται από ευρήματα της Θεσσαλίας και της Λάρισας ιδιαίτερα, δίνοντας τη δυνατότητα στον επισκέπτη να ταξιδέψει και να γνωρίσει τον ανθρώπινο πολιτισμό των Θεσσαλών από την παλαιολιθική εποχή μέχρι και τον 19ο αιώνα.
Τα εκθέματα προέρχονται από ανασκαφές που διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ου αι. μέχρι σήμερα στους νομούς Λάρισας, Τρικάλων και Καρδίτσας, από παραδόσεις και δωρεές αντικειμένων καθώς και από επαναπατρισμό αρχαιοτήτων.

Η βασική αφήγηση της έκθεσης είναι ο θεσσαλικός χώρος διαχρονικά, η θεσμική οργάνωση των κοινωνιών και η πορεία που προηγήθηκε προς την οργάνωση αυτή. Η προσέγγιση αυτής της διαδρομής στον χρόνο και τον χώρο γίνεται μέσα από το τρίπτυχο: κράτος, θεσμοί, εξουσίες. Σε ορισμένες ενότητες αναδεικνύονται χαρακτηριστικά για την εποχή θέματα ως διακριτές υποενότητες. Οι επιλογές αυτές καθορίστηκαν από το ίδιο το αρχαιολογικό υλικό.

 Το εντυπωσιακό εισαγωγικό βίντεο της μόνιμης έκθεσης του Διαχρονικού Μουσείου:

Συγκεκριμένα οι ενότητες έχουν ως εξής:
Εισαγωγή στην έκθεση
Ενότητα 1: Παλαιολιθική Εποχή
Παρουσιάζονται ενδεικτικά εργαλεία από πυριτόλιθο και χαλαζία της Ανώτερης και Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου (από την εμφάνιση του ανθρώπου έως το 10.000 π.Χ.), τα οποία βρέθηκαν σε επιφανειακές έρευνες στις όχθες του Πηνειού ποταμού. Μαζί με τα εργαλεία εκτίθενται κάποια απολιθωμένα οστά ζώων χαρακτηριστικών για την πανίδα της περιοχής αυτής πριν 30-45 χιλιάδες χρόνια. Οι άνθρωποι ήταν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες και ζούσαν σε ολιγομελείς ομάδες, που μετακινούνταν για την εξεύρεση τροφής.

Ενότητα 2: Νεολιθική εποχή
Τα εκθέματα είναι αντιπροσωπευτικά όλων των περιόδων του υλικού πολιτισμού της εποχής αυτής (6500 π.Χ. – 3300 π.Χ.) και προέρχονται από ανασκαφικές και επιφανειακές έρευνες. Οι νεολιθικές κοινότητες αποτελούνται από γεωργούς και κτηνοτρόφους, που ζουν σε μικρά χωριά σε όλη τη θεσσαλική πεδιάδα. Ειδικότερα, εκτίθενται πήλινα αγγεία με χαρακτηριστικά σχήματα και διακόσμηση, αποθηκευτικά αγγεία, κατασκευές και σκεύη που σχετίζονται με τη «νεολιθική κουζίνα» ( εστία, μαγειρικά σκεύη, «κρατευτές», μυλόπετρες κ. ά). Επίσης, σύνεργα υφαντικής , εργαλεία από οστά ζώων και λίθινα καθώς και δείγματα των πρώτων μετάλλινων (χάλκινων ) εργαλείων, που εμφανίζονται στο τέλος της εποχής αυτής. Πλούσιες συλλογές με ειδώλια ανθρώπων και ζώων, ομοιώματα σπιτιών και αντικειμένων της οικοσκευής των νεολιθικών νοικοκυριών καθώς και κοσμήματα μας οδηγούν στον κόσμο της νεολιθικής εποχής. Τέλος, ενταφιασμοί και ταφές με καύσεις νεκρών παρέχουν μια εικόνα για τα ταφικά έθιμα των ανθρώπων της εποχής.

Ενότητες 3 και 4: Εποχή του χαλκού και εποχή του σιδήρου
Η Εποχή του Χαλκού διαιρείται σε τρεις κύριες περιόδους, την Πρώιμη (3η χιλιετία π.Χ.), τη Μέση (α΄ μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ.) και την Ύστερη Χαλκοκρατία (1540-1100 π.Χ.). Στην αίθουσα παρουσιάζονται ευρήματα της Πρώιμης και Μέσης Εποχής του Χαλκού, αγγεία και μικροαντικείμενα που σχετίζονται με τις καθημερινές πρακτικές του ανθρώπου, από την Άργισσα και τη Μαγούλα Δήμητρα. Μοναδικό, εμβληματικό εύρημα της ενότητας αποτελεί το μεγαλιθικό μνημείο (μενχίρ) από τη Σουφλί Μαγούλα, όσον αφορά στο επίπεδο ιδεολογίας για την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού.

                                                  Δραχμή της Λάρισας, μέσα 4ου αιώνα π.Χ.

Η Ύστερη Χαλκοκρατία ταυτίζεται με την περίοδο που είναι ευρέως γνωστή ως Μυκηναϊκή. Πρόκειται για την εποχή κατά την οποία πλάθονται οι θεσσαλικοί μύθοι, όπως η δημιουργία του Δωδεκάθεου, οι περιπέτειες του Απόλλωνα με τις θεσσαλές θνητές Κορωνίδα και Δάφνη, η Κενταυρομαχία, η γέννηση του Ασκληπιού, ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του, ο Πηλείδης Αχιλλέας και οι υπόλοιποι αρχηγοί που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας.
Στην Εποχή του Σιδήρου, από τον 11ο και ως τον 8ο αι. π.Χ., σημειώθηκαν μετακινήσεις πολλών φύλων από τα ορεινά διαμερίσματα της ηπειρωτικής Ελλάδας προς τις πεδινές περιοχές και παράλληλα από τον ελλαδικό χώρο προς τα νησιά και τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Κύπρο. Η Θεσσαλία υπέστη έντονα αυτήν την κινητικότητα, αφού σ’ αυτόν και από αυτόν το χώρο μετακινήθηκαν τουλάχιστον έξι φύλα: οι Αινιάνες, οι Αιολείς, οι Βοιωτοί, οι Θεσσαλοί, οι Λαπίθες και οι Μάγνητες. Η περίοδος αυτή αντιπροσωπεύεται στη Θεσσαλία σχεδόν αποκλειστικά από ταφικά ευρήματα, αφού τα οικιστικά κατάλοιπα (λείψανα αψιδωτών κτιρίων) είναι λίγα και αποσπασματικά.

Ενότητες 5 και 6: Αρχαϊκά και κλασικά χρόνια
Μετά την εδραίωση των Θεσσαλών στην περιοχή, κατά την αρχαϊκή περίοδο (7ος αι. π.Χ.) αναπτύσσονται αυτόνομα οργανωμένες πόλεις, που αποτελούσαν τις έδρες των αριστοκρατικών γενών (οίκων). Η πολιτική οργάνωση της Θεσσαλίας συνδέθηκε άμεσα με την τύχη αυτών των γενών. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο Αλεύας ο Πυρρός, του αριστοκρατικού οίκου της Λάρισας, φαίνεται ότι είχε τη σύλληψη της διοικητικής και στρατιωτικής αναδιοργάνωσης της θεσσαλικής πολιτείας. Έτσι, στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., η Θεσσαλία διαιρέθηκε σε τέσσερις περιφέρειες, τις τετράδες ή μοίρες: την Πελασγιώτιδα, την Εστιαιώτιδα, τη Θεσσαλιώτιδα και τη Φθιώτιδα. Στην περιφέρεια του θεσσαλικού χώρου ήταν εγκατεστημένα τα έθνη των περιοίκων, που είχαν τα δικά τους χαρακτηριστικά: οι Μάγνητες, οι Περραιβοί, οι Αθαμάνες, οι Δόλοπες, οι Αινιάνες, οι Μαλιείς και οι Οιταίοι. Οι λαοί αυτοί αποτελούσαν μέλη μίας ευρύτερης συμμαχίας υπό την ηγεμονία των Θεσσαλών και αναφέρονται άλλοτε ως υποτελείς, άλλοτε ως αυτόνομοι και άλλοτε ως «σύμμαχοι».

Η ενότητα εκπροσωπείται από θεσσαλικά επιτύμβια ανάγλυφα, έργα τοπικών εργαστηρίων, με σαφείς επιρροές από την ιωνική παράδοση αλλά και τη λεγόμενη «αττική κοινή». Παράλληλα, παρουσιάζονται τοπικά αγγεία αλλά και εισηγμένα από κορινθιακά και αττικά εργαστήρια κεραμικής.
Ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. στη Θεσσαλία διεξάγονταν αγωνίσματα, που είχαν σχέση με την εκτροφή των αλόγων και την ιππική δεξιοτεχνία των Θεσσαλών, όπως τα ταυροθήρια. Στο πλαίσιο αυτό, εκτίθενται κυρίως ενεπίγραφες στήλες, που αποτελούν πολύτιμες πηγές πληροφοριών σχετικά με τα είδη αγωνισμάτων καθώς και τη συμμετοχή των Θεσσαλών σ’ αυτά.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο ζήτημα των ταφικών πρακτικών στο θεσσαλικό χώρο. Τα ευρήματα, τεφροδόχα αγγεία και κτερίσματα από τους τύμβους με καύσεις νεκρών, που ανασκάφτηκαν στο Ομόλιο και την Κραννώνα, αποτελούν σιωπηλοί μάρτυρες των τελετουργιών που σχετίζονται με την ταφή του νεκρού.
Ένα άλλο θέμα που θίγεται στην ενότητα είναι η ζωή της γυναίκας. Οι επιτύμβιες στήλες που παρουσιάζονται, φωτίζουν τη θέση και τη σημασία της μέσα στην οικογένεια, τις οικιακές ασχολίες και την ανατροφή των παιδιών. Κάτοπτρα, μυροδοχεία, πυξίδες και κοσμήματα συμπληρώνουν την εικόνα της ευμάρειας, γυναικείας καλαισθησίας αλλά και ματαιοδοξίας.

Ενότητες 7 και 8: Ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδος
Στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. η Θεσσαλία ταλανίζεται από αδιάκοπες εμφύλιες συγκρούσεις των κραταιών γενών της, δίνοντας πρόσφορο έδαφος στην ανερχόμενη δύναμη του Βασιλείου της Μακεδονίας, υπό τον Φίλιππο Β΄ (359-336 π.Χ.), να επέμβει και τελικά να κυριαρχήσει στην περιοχή. Η παρουσία των Μακεδόνων θα διαρκέσει μέχρι και το α΄ μισό του 2ου αι. π.Χ. και η Θεσσαλία θα αποτελέσει πεδίο στρατιωτικών αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους Μακεδόνες και τους Ρωμαίους. Η στάση των θεσσαλικών πόλεων απέναντι στους δύο αντιπάλους μεταβαλλόταν κατά περίπτωση, σε συνδυασμό και με την επέμβαση άλλων ξένων δυνάμεων, όπως των Αιτωλών. Οι επιγραφές που εκτίθενται στο Μουσείο, φωτίζουν πτυχές αυτής της ταραχώδους κατάστασης στο θεσσαλικό χώρο, η οποία θα καταλήξει στην οριστική κατάκτησή του από τους Ρωμαίους, με τη μάχη της Πύδνας το 167 π.Χ. Από την άλλη πλευρά, η οικονομία, το εμπόριο και η τάση για τρυφηλή ζωή ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες, όπως φανερώνουν τα σχετικά ευρήματα.

Τα πορτρέτα αυτοκρατορικών χρόνων καθώς και αντικείμενα κατασκευασμένα από τον «πράσινο θεσσαλικό λίθο» έρχονται να ρίξουν φως στη νέα κατάσταση πραγμάτων, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται από τον 2ο αι. π.Χ. και μετά.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις λατρείες, σημείο αναφοράς στη ζωή των ανθρώπων. Η Απολλώνια Τριάδα, δηλαδή ο Απόλλων και η Άρτεμις με τη μητέρα τους, τη Λητώ, φαίνεται ότι ήταν από τις σημαντικότερες προστάτιδες θεότητες που λατρεύονταν στη Θεσσαλία. Μεγάλη εξάπλωση είχαν, επίσης, η λατρεία του Ασκληπιού, της Αφροδίτης, της Εν(ν)οδίας, της Εκάτης, του Ποσειδώνα και των λεγόμενων Ανατολικών θεοτήτων, δηλαδή της Μητέρας των Θεών-Κυβέλης, της Ίσιδας και του Σάραπη.
Ξεχωριστή θέση κατέχει η υποενότητα που πραγματεύεται την παρουσία των δύο αρχαίων θεάτρων στη Λάρισα, Α΄ και Β΄, που υπήρξαν τόποι θεατρικών δρώμενων, μουσικών αγώνων, θηριομαχιών και μονομαχιών, αλλά και χώροι συνέλευσης του ''Κοινού των Θεσσαλών'', σηματοδοτώντας τη δημόσια ζωή της πόλης.

Ενότητα 9: Παλαιοχριστιανική περίοδος
Η εμφάνιση του χριστιανισμού στη Θεσσαλία συνοδεύεται από την εγκατάλειψη των αρχαίων ιερών, όπως επιβεβαιώνει το επαναλαξευμένο επίκρανο παραστάδας από τη βασιλική της οδού Κύπρου στη Λάρισα. Αρχιτεκτονικά μέλη παλαιοχριστιανικών ναών, τοιχογραφίες, επιγραφές, αντικείμενα λειτουργικού εξοπλισμού παρουσιάζουν τη θρησκευτική τέχνη της εποχής, ενώ χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα από τη βασιλική του Αγίου Αχιλλίου, που ενισχύουν την ταύτιση του ναού με τον ομώνυμο άγιο, προστάτη και μητροπολίτη της πόλης.
Τα ψηφιδωτά δάπεδα που εκτίθενται προέρχονται από πολυτελείς ιδιωτικές οικίες και λουτρικά κτίσματα της Λάρισας, με παραστάσεις εθνικού περιεχομένου και κυρίαρχο θέμα το Διόνυσο. Επιπλέον, παρουσιάζονται αντικείμενα από την καθημερινή ζωή και την οικονομία της περιόδου, κυρίως οικιακά σκεύη, νομίσματα, εμπορικοί αμφορείς και στοιχεία για τα κάστρα και την άμυνα.

Ενότητα 10: Βυζαντινή περίοδος
Η βυζαντινή τέχνη στις θεσσαλικές πόλεις–κάστρα και την ευρύτερη περιοχή τους παρουσιάζεται μέσα από αντιπροσωπευτικά έργα της αρχιτεκτονικής γλυπτικής και της επιτοίχιας ζωγραφικής των εκκλησιαστικών κτιρίων στη Λάρισα, το Όρος των Κελλίων, την Κρήνη Τρικάλων και άλλες θέσεις. Η διοικητική οργάνωση της περιφέρειας αντανακλάται στην ενεπίγραφη στήλη του πρωτοσπαθάριου Ευστάθιου των αρχών του 11ου αι., από την επισκοπή της Βέσαινας, στην περιοχή της Αγιάς.
Τέλος, η εικόνα του επιπέδου διαβίωσης των Θεσσαλών της βυζαντινής περιόδου ολοκληρώνεται με την έκθεση κοσμημάτων που αποτέλεσαν κτερίσματα τάφων, καθώς και την παράθεση αντιπροσωπευτικών δειγμάτων από την τοπική εφυαλωμένη κεραμική.

Ενότητα 11: Οθωμανική περίοδος
Η Θεσσαλία της οθωμανικής περιόδου, οργανωμένη σε κοινότητες, καταφέρνει να διαφυλάξει την πολιτισμική της κληρονομιά. Δείγματα θρησκευτικής έκφρασης των χριστιανών διαφαίνονται στις τοιχογραφίες και το τέμπλο από το Πολυδένδρι, καθώς και στις εκκλησιαστικές εικόνες από τη Λάρισα και την Ασπροκκλησιά Καλαμπάκας, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν δύο αμφιπρόσωπες εικόνες από την Κρανιά Ολύμπου.
Η οθωμανική και η εβραϊκή παρουσία υπογραμμίζονται μέσα από αντίστοιχες επιτύμβιες στήλες, ενώ εκτίθενται και δύο κιονόκρανα από το τζαμί του Χασάν Μπέη στη Λάρισα, χαρακτηριστικά της οθωμανικής τεχνοτροπίας. Η οικονομική ευρωστία των Αμπελακίων, λόγω του εμπορίου των κόκκινων νημάτων, αντιπροσωπεύεται από τοιχογραφίες των αρχοντικών, ενώ νομισματικοί θησαυροί επισημαίνουν την διακίνηση ποικίλου χρήματος σε όλη τη Θεσσαλία.
Επικοινωνία: Για περισσότερες πληροφορίες και επιβεβαίωση ωραρίου, τηλ. 2413 508 242. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το Διαχρονικό Μπυσείο Λάρισας βρίσκεται στον λόφο του Μεζούρλου.

Δείτε το εντυπωσιακό βίντειο. Αξίζει...

ΑΡΧΑΙΑ ΛΑΡΙΣΑ
Η λέξη Λάρισα δηλώνει "Πελασγικήν αρχήν", σύμφωνα με τον αρχαίο συγγραφέα Στράβωνα (Στράβων 440, 620), ενώ σήμαινε και "ακρόπολη". Πρόκειται για αρχαίο τοπωνύμιο, που απαντά και σε άλλες περιοχές. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Νύμφη Λάρισα χάρισε το όνομά της στην πόλη, αφού γλίστρησε, έπεσε στον ποταμό Πηνειό και έχασε τη ζωή της. Η μορφή της απεικονίζεται στον εμπροσθότυπο των αρχαίων νομισμάτων της πόλης, ενώ στον οπισθότυπο απεικονίζεται το δεύτερο αγαπημένο θέμα των Λαρισαίων, το άλογο.

Η θέση που καταλαμβάνει η σημερινή πόλη κατοικείται συνεχώς από την νεολιθική εποχή (6η χιλιετία) ως σήμερα. Από τους έξι προϊστορικούς οικισμούς που εντοπίζονται στα όρια της σύγχρονης πόλης, ο λόφος "Φρούριο", η αρχαία ακρόπολη, κατοικείται από την Πρώιμη εποχή του Χαλκού (αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ.) συνεχώς κατά τη διάρκεια όλων των επόμενων ιστορικών περιόδων. Κατά την αρχαϊκή εποχή (τέλη του 7ου αι. π.Χ.) διαμορφώνεται η ισχυρή πρωτεύουσα της Πελασγιώτιδας, η Λάρισα, πάνω στην ακρόπολη καθώς και στις ανατολικές και νότιες υπώρειες αυτής.

Η πολιτική οργάνωση της Θεσσαλίας σχετίστηκε άμεσα από τους αρχαίους συγγραφείς με την τύχη των αριστοκρατικών οίκων της περιοχής, οι οποίοι ήταν ουσιαστικά οι γαιοκτήμονες, που κατείχαν μεγάλες εκτάσεις και κοπάδια αιγοπροβάτων, βοοειδών και αλόγων. Οι Θεσσαλοί διασπάστηκαν σε τέσσερα φυλετικά κράτη, που ονομάστηκαν "τετράδες ή μοίρες", την Πελασγιώτιδα, την Εστιαιώτιδα, τη Θεσσαλιώτιδα και τη Φθιώτιδα. Κατά το τέλος του 7ου αι.π.Χ. τα τέσσερα θεσσαλικά κράτη συμμάχησαν. Σε καιρό πολέμου ένωναν τους στρατούς τους και εξέλεγαν έναν από τους ηγεμόνες των κρατών ως ανώτατο στρατιωτικό ηγέτη, "ταγό".

                           Ανθρωπόμορφη, αμφιπρόσωπη λίθινη στήλη από τη Σουφλί Μαγούλα, αρχή 3ης χιλιετίας π.Χ.

Ως πρώτος ταγός αναφέρεται ο Αλεύας ο Πυρρός, ιδρυτής του ηγεμονικού οίκου της Λάρισας, που κυβερνούσε τους Πελασγιώτες. Ο ίδιος οργάνωσε τη συμμαχία στρατιωτικά. Κάθε τετράδα ήταν διαιρεμένη κατά κλήρους, ο καθένας από τους οποίους έπρεπε να προσφέρει 40 ιππείς και 80 πελταστές (οπλίτες) στο ''Κοινό των Θεσσαλών''. Η απουσία των πεζών είναι αποτέλεσμα της ικανότητας των Θεσσαλών να εκτρέφουν μεγάλο αριθμό αλόγων και να κινητοποιούν πολυάριθμους ιππείς. Η σημασία του ιππικού για τη Θεσσαλία είναι εμφανής και η απεικόνισή του στην τέχνη είναι συνήθης από τα πρώιμα χρόνια. Οι οίκοι των ευγενών γαιοκτημόνων είχαν την πολιτική δύναμη και συνδέονταν μεταξύ τους με συγγενικούς δεσμούς. Πολλοί ταγοί δεν παραιτούνταν μετά τη λήξη της πολεμικής περιόδου και κρατούσαν την εξουσία όσο περισσότερο μπορούσαν, με αποτέλεσμα να υπάρχει ενιαία πολιτική της Θεσσαλίας.
Οι Αλευάδες, η αριστοκρατική οικογένεια που κυβερνούσε την Πελασγιώτιδα, φιλοξενούσε προσωπικότητες του πνεύματος όπως οι ποιητές Ανακρέων, Σιμωνίδης, Πίνδαρος, Βακχυλίδης, φιλοσόφους όπως ο σοφιστής Γοργίας και τον ιατρό Ιπποκράτη.

                                                                                Ο Λόφος του Φρουρίου

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
Δίπλα σε αρχαίο ιερό, στη δυτική είσοδο της κοιλάδας, εντοπίστηκε βυζαντινό συγκρότημα με εκκλησία και πανδοχείο, που χρησίμευε για την ανάπαυση των ταξιδιωτών της σημαντικής οδού που περνούσε από τα Τέμπη.
Ο ναός ανήκει στον τύπο του δρομικού ναού με περίστωρο και είναι κατασκευασμένος σε δύο φάσεις, μεταξύ του 10ου- 12ου αι. Γύρω από αυτόν αναπτύχθηκε νεκροταφείο από 50 τάφους. Το πανδοχείο είναι ένα ορθογώνιο οικοδόμημα της ίδιας περιόδου, διαστάσεων 7,00 Χ 27,00 μ., με τριμερή διαίρεση και ανοιχτή στοά στα βόρεια, προσανατολισμένη προς το μεγάλο δρόμο. Υποδηλώνει την προσπάθεια ανασυγκρότησης του κράτους και των συγκοινωνιών, που έγινε στο βυζαντινό κράτος την εποχή του Βασιλείου Β΄ μετά τις καταστροφές των Βουλγάρων.

Στα νότια του παραπάνω συγκροτήματος εντοπίστηκαν λείψανα παλαιοχριστιανικού οικισμού, από τον οποίο ερευνήθηκαν ληνός, κεραμικός κλίβανος, ασβεστοκάμινος και τμήμα νεκροταφείου. Τα ευρήματα αυτά που βρίσκονταν κάτω από τη μεγάλη σήραγγα Τεμπών, απομακρύνθηκαν με σκοπό την κατασκευή της νέας εθνικής οδού. Ο οικισμός αυτός σχετιζόταν με τη λειτουργία σημαντικού λατομείου λευκού μαρμάρου, που βρίσκεται στην υπερκείμενη πλαγιά του βουνού.

Σε μικρή απόσταση από τον ληνό βρέθηκε η κεραμική εσχάρα μικρού τετράγωνου κλιβάνου, για το ψήσιμο αγγείων και νοτιότερα σε αρκετή έκταση λείψανα διαλυμένων κτιρίων.

Κάτω από τους λίθους, εντοπίσθηκε μία μεγάλη ομάδα νομισμάτων του 4ου αιώνα μ.Χ. που υποδηλώνουν την πρώτη φάση κατοίκησης του χώρου, τα περισσότερα των οποίων ανήκουν στον αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337-361).

Σύμφωνα με τους αρχαιλόγους: «Τα παραπάνω ευρήματα δημιουργούν την εικόνα ενός μικρού οικισμού, ο οποίος δεν είναι γνωστός από τις πηγές και μπορεί να συνδεθεί με τη λειτουργία του λατομείου, που θα πρέπει να εντατικοποιήθηκε σε μια περίοδο μεγάλης οικοδομικής δραστηριότητας, όπως η Ιουστινιάνεια.

Η θέση του οικισμού δίπλα σε κύρια οδική αρτηρία, στην έξοδο του στενού των Τεμπών, δεν του επέτρεψε να επιβιώσει στην περίοδο των ξένων επιδρομών, στα τέλη του 6ου αιώνα».

Ο χώρος είναι επισκέψιμος μετά από τηλεφώνημα και ραντεβού. Τηλ. 2413 508200

ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
Δέκα χιλιόμετρα μαγευτικό τοπίο κατά μήκος του ποταμού Πηνειού κι ένα φαράγγι πλάτους 25 μέτρων είναι αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία, να διεγείρουν τα συναισθήματα, να δώσουν αφορμή στη δημιουργική σκέψη των καλλιτεχνών. Η κοιλάδα είναι δημιούργημα ενός χωρισμού δύο βουνών (Όλυμπος και Κίσσαβος) μετά από σεισμική δόνηση, που κατά τους ιστορικούς απελευθέρωσε το συσσωρευμένο νερό που κάλυπτε τον Θεσσαλικό κάμπο και με ορμή έψαχνε δίοδο προς τη θάλασσα.

Αν αγαπάς τα πλατάνια και το πράσινο του βουνού και της θάλασσας σε όλες τις αποχρώσεις, στην κοιλάδα θα το λατρέψεις. Τα φύλλα των δέντρων λούζονται στις άκρες του ποταμού. Οι πηγές της Δάφνης και της Αφροδίτης στις δύο άκρες της κοιλάδας και αφιερώματα στις θεότητες του Ολύμπου, δίνουν άλλη διάσταση στον τόπο. Μύθοι, αφηγήσεις και γκραβούρες, λυρικοί ποιητές και λαϊκοί στιχουργοί εξύμνησαν τον Πηνειό με κάθε μέσο. Ιστορία, μυθολογία, αρχαιολογία, θρησκεία, συνθέτουν ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό για κάθε επισκέπτη.

Οι προσωπικές εμπειρίες των περιηγητών δεν μεταβιβάζονται. Γι’ αυτό αξίζει να το ζήσεις. Στα Τέμπη γοητεύεσαι, γαληνεύεις, νιώθεις μικρός μπροστά στην εντυπωσιακή σύνθεση μιας φύσης, που έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστασίας Δασών. Ιδανικό σημείο για φωτογράφηση, η κρεμαστή γέφυρα (1960) που ενώνει τις δύο όχθες του Πηνειού, δύο μόλις βήματα από την παλιά εθνική οδό.

Περίπου στο κέντρο της κοιλάδας είναι χτισμένη η γνωστή εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Χτίστηκε γύρω σο 1910 από τον Ο.Σ.Ε. με τη χρηματοδότηση των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της περιοχής και του νομού Λάρισας με χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Δίπλα από την εκκλησία βρίσκεται η μικρή σπηλιά, όπου είναι και το αρχικό προσκύνημα. Στο τέλος της σπηλιάς από μία οπή στο βράχο αναβλύζει το αγίασμα της Αγίας Παρασκευής. Η σπηλιά είναι τόσο μικρή, που κάθε φορά χωράει μετά βίας μόνο ένας άνθρωπος.

ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ
Τα Αμπελάκια είναι παραδοσιακός οικισμός του νομού Λάρισας, χτισμένα στις βορειοδυτικές πλαγιές του όρους Όσσα στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών. Το χωριό φημίζεται για τα σπουδαία αρχοντικά του, καθώς γνώρισε πολύ μεγάλη οικονομική ανάπτυξη κατά το παρελθόν, χάρη στην επεξεργασία και την βαφή νημάτων με κόκκινο χρώμα που παρήγαγαν από την επεξεργασία του φυτού ριζάρι.

Στα τέλη του 18ου αιώνα οι κάτοικοι των Αμπελακίων που επεξεργάζονταν κόκκινα νήματα τα οποία έβαφαν με βαφή που παρήγαγαν από το φυτό ριζάρι, αποφάσισαν να συνεταιριστούν, για να αντιμετωπίσουν τον εξωτερικό ανταγωνισμό. Αρχικά δημιουργήθηκαν μικροί συνεταιρισμοί, αλλά το 1778 ενώθηκαν σε έναν. Πρόεδρος του συνεταιρισμού ήταν ο Αμπελακιώτης Γεώργιος Μαύρος. Ο συνεταιρισμός των Αμπελακίων θεωρείται ο πρώτος παγκοσμίως. Στο διάστημα λειτουργίας του συνεταιρισμού τα Αμπελάκια γνώρισαν μεγάλη ακμή και ανάπτυξη. Τα σπίτια των κατοίκων έγιναν πλουσιότερα και κτίστηκαν πολλά αρχοντικά, πολλά από τα οποία έχουν αναπαλαιωθεί σήμερα. Ο συνεταιρισμός διατηρήθηκε μέχρι το 1812, οπότε διαλύθηκε. Οι κυριότεροι λόγοι που οδήγησαν στην διάλυση του συνεταιρισμού ήταν η εφεύρεση της ανιλίνης, που παρήγαγε ίδιο αποτέλεσμα με το ριζάρι και ήταν φθηνότερη, οι συγκρούσεις μεταξύ των μελών του συνεταιρισμού και η υψηλή φορολογία που επέβαλε στους κατοίκους ο Αλή Πασάς. Παράλληλα μεγάλο πλήγμα δέχτηκε ο συνεταιρισμός από την πτώση της Ευρωπαϊκής οικονομίας λόγω των Ναπολεόντειων πολέμων. Μετά το τέλος του συνεταιρισμού ο οικισμός των Αμπελακίων άρχισε να παρακμάζει.
Πλήθος στενοσόκκακα οδηγούν στα σπίτια του οικισμού.

Διάσημα αρχοντικά σπίτια είναι του Γεωργίου Σβαρτς, που χτίστηκε το 1787 - 1798, του αδερφού του Δημητρίου Σβαρτς του 1803, του Ευθυμιάδη του 1740 σπουδαίο δείγμα κλειστής αρχιτεκτονικής, του Σολωμού του 1744, του Κρασούλη του 1797. Σήμερα διατηρούνται 17 αρχοντικά με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Αρχοντικό που έχει διατηρηθεί είναι το τριώροφο του Γεωργίου Σβαρτς (ή Μαύρου), που η κατασκευή του κράτησε από το 1787 μέχρι το 1798. Το σπίτι ήταν και η έδρα της Κοινής Συντροφίας, όπως λεγόταν τότε ο συνεταιρισμός των Αμπελακίων, που περιείχε εκτός των άλλων το ταμείο, το θησαυροφυλάκιο της εταιρείας στο ισόγειο και αίθουσα συνεδριάσεων στον πρώτο όροφο. Είναι επισκέψιμο.
Στην πλατεία θα βρείτε ταβερνάκια γραφικά κάτω από μεγάλα δένδρα και πολλές τοπικές γεύσεις.

ΡΑΨΑΝΗ
Η Ραψάνη είναι χωριό του Νομού Λάρισας. Ανήκει στην δημοτική ενότητα Κάτω Ολύμπου του Δήμου Τεμπών. Βρίσκεται στους πρόποδες του Κάτω Ολύμπου , σε υψόμετρο 500 μ. από την θάλασσα, επάνω από την γραφική κοιλάδα των Τεμπών, με πανοραμική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος. Ιδρύθηκε ενδεχομένως τον 10ο αι. από την συνένωση χωριών με το όνομα Ολυμπιάδες. Η Ραψάνη είναι ένας ιστορικός οικισμός του Κάτω Ολύμπου, για τον οποίο οι γραπτές πηγές ξεκινούν από τον 15ο αιώνα, με βάση τα οθωμανικά αρχεία, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους οικισμούς της ευρύτερης περιοχής.

Από τις αρχές του 20ου αιώνα η Ραψάνη ήταν φημισμένος τόπος παραθερισμού για Λαρισαίους λόγω του καλού της κλίματος. H πλατεία του χωριού είναι στα 550 μέτρα υψόμετρο. Σχεδόν κάθε γειτονιά έχει και τρεχούμενο νερό από τις πηγές του Ολύμπου. Παράλληλα στα δρομάκια έρεε νερό σε αυλάκι, που κατέληγε στα ρέματα και τέλος στον ποταμό Πηνειό.
Η Ραψάνη είναι γνωστή για την παραγωγή κρασιού και τσίπουρου. Στη Ραψάνη βρίσκεται το Μουσείο Οίνου και Αμπέλου Ραψάνης, που λειτουργεί από το 2012 (διαθέτει αίθουσα που διαμορφώνεται για γευσιγνώστες και εξωτερικό πέτρινο θεατράκι 100 ατόμων) Παρουσιάζει την ιστορία της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποίησης στη περιοχή της Ραψάνης από τον 17ο -18ο αιώνα έως τις μέρες μας.
Στην πλατεία θα βρείτε να φάτε υπέροχες τοπικές σπεσιαλιτέ και εξαιρετικά ντόπια κρασιά και τσίπουρο!!!

ΛΙΜΝΗ ΚΑΡΛΑ, Η ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ
Η ιστορία της χάνεται στα βάθη των προϊστορικών αιώνων. Σχηματίστηκε από τεκτονικό βύθισμα της πρώτης περιόδου της τεταρτογενούς εποχής, όπου εναποτέθηκαν τα πρώτα λιμναία ιζήματα.
Ήταν γνωστή κατά την αρχαιότητα με το όνομα Βοιβηίς και πρωταγωνίστησε σε πληθώρα μυθολογικών έργων, όπως η σύγκρουση Κενταύρων- Λαπιθών, η καταδίωξη της Βριμώ από τον Ερμή και οι έρωτες του θεού Απόλλωνα που «γέννησαν» το φημισμένο γιατρό της αρχαιότητας Ασκληπιό. Η λίμνη υμνήθηκε από τον Όμηρο, τον Πίνδαρο και τον Στράβωνα.

                                           Η Κάρλα όπως ήταν σε μια μαγική φωτογραφία του δικού μας Τάκη Τλούπα

Το 1960 το ελληνικό κράτος εγκλημάτισε με την αποξήρανσή της. Μία καταστροφική για το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες απόφαση.

                                     Κρανίου τόπος μετά την αποξήρανση. Ο Τλούπας με το θρυλικό του Σοιτροέν.

Χάρη στη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παρότι το έργο κινδύνεψε αρκετές φορές με ακύρωση, ένα μέρος της λίμνης αναδημιουργήθηκε: 38.000 στρέμματα γέμισαν με νερό κυρίως του Πηνειού, ένα μικρό μέρος της άλλοτε πολύ μεγαλύτερης λίμνης (η αρχική λίμνη είχε μέγεθος 180- 195 χιλιάδες στρέμματα και το βάθος της έφτανε τα 4-6 μ.).
Έχουν ήδη καταγραφεί περίπου 180 είδη παρυδάτιων πουλιών και 14 είδη ψαριών. Στα χωριά γύρω από τη λίμνη, η ζωή, κυρίως των αγροτών, αλλάζει ριζικά.

Ήδη, 7.500 στρέμματα καλλιεργειών στα χωριά Ριζόμυλος και Στεφανοβίκειο παίρνουν νερό από τη λίμνη, εξοικονομώντας χιλιάδες ευρώ ετησίως από την κατανάλωση ρεύματος.
Αποκτούν επίσης τη δυνατότητα για διαφοροποίηση και εξειδίκευση των καλλιεργειών, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί στις διεθνείς αγορές.

Το έργο αποτελεί πρότυπο για τα ευρωπαϊκά προγράμματα, αφού συνδυάζει περιβαλλοντική προστασία και αναπτυξιακή δυναμική.
Εκτός από την αγροτική παραγωγή, δημιουργούνται εξαιρετικές προοπτικές για την ανάπτυξη του τουρισμού, με τη δημιουργία μονοπατιών για περίπατο και ποδηλασία, παρατηρητήρια πουλιών και ένα εξαιρετικό εκθεσιακό χώρο με αναπαράσταση της ζωής στη λίμνη πριν την αποξήρανσή της.
Η περιφέρεια Θεσσαλίας, υπό την αιγίδα της οποίας ολοκληρώθηκε το έργο, κέρδισε το βραβείο για το καλύτερο περιβαλλοντικό έργο των Βαλκανίων.
Ο περιφερειάρχης Κώστας Αγοραστός θεωρεί την αναδημιουργία της λίμνης Κάρλας το πιο σημαντικό έργο της θητείας του και φιλοδοξεί να το επεκτείνει ακόμα περισσότερο.

ΚΙΣΣΑΒΟΣ
Η Όσσα είναι βουνό της Θεσσαλίας, γνωστό επίσης με το όνομα Κίσσαβος. Βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού Λάρισας και νότια των Τεμπών και του Πηνειού απέναντι από τον Όλυμπο, του οποίου αποτελεί συνέχεια γεωλογικά και από τον οποίο χωρίζεται από την κοιλάδα των Τεμπών. Έχει μέγιστο υψόμετρο 1.978 m (Προφήτης Ηλίας).
Το βουνό χωρίζεται σε δύο μέρη από μια κοιλάδα, η οποία ονομάζεται στα βόρεια "Μεγάλο Φαράγγι" και στα νότια "Μεγάλο Ρέμα".
Τα πυκνά δάση από έλατα, οξιές, δρύες, καστανιές και τα άφθονα νερά του, του προσδίδουν ένα ποιητικό μεγαλείο και τον χαρακτηρίζουν ως Βοτανικό Κήπο με πολλούς υδάτινους δρόμους, λίμνες και φαράγγια.

                                                                    Αναρρίχηση στο Μπουγάζι Κισσάβου

Ο Κίσσαβος αποτελεί έναν τεράστιο βοτανικό κήπο, για την αφθονία και ποικιλία της βλάστησής του. Αείφυλλα-πλατύφυλλα, όπως αριές, κουτσουπιές, κουμαριές, ρείκια αλλά και άφθονα ποώδη (θυμάρι, ρίγανη) φύονται χαμηλά στο βουνό ενώ ψηλότερα επικρατούν οι βελανιδιές, οι καστανιές, οι κρανιές, τα σφενδάμια, οι φράξοι, οι φλαμουριές καθώς και η μαύρη πεύκη, με την οποία αναδασώθηκε ένα μικρό τμήμα αυτής της ζώνης. Από τα 500 ως τα 1600 μ., κυρίως στις βόρειες και ανατολικές πλαγιές του βουνού, κυριαρχεί η οξιά είτε σε αμιγή δάση είτε σε μικτά με ελάτη. Στα βόρεια υπάρχουν πολλά καστανοπερίβολα, από τα οποία αποκλειστικά σχεδόν, παράγονται κάστανα και ελάχιστη ξυλεία.

Περιορισμένη είναι η εμφάνιση της ιπποκαστανιάς (Aesculus hippocastanum), που αποτελεί σπάνιο είδος ως αυτοφυές. Έπειτα από μακρύ χρονικό διάστημα υπερεκμετάλλευσης επανεγκαθίστανται έλατα, τα οποία αποτελούν το 13% της δασοκάλυψης του αισθητικού δάσους του Κισσάβου.
Μεγάλη ποικιλία ειδών συναντάται και πάνω από το δασοόριο που αρχίζει η αλπική ζώνη. Τέλος, σε τμήμα του δάσους επιτρέπεται ελεγχόμενα το κυνήγι.

Στους ορεινούς όγκους του Κισσάβου υπάρχουν αγριογούρουνα, ζαρκάδια, λαγοί, φασιανοί, πέρδικες
Κωμοπόλεις και χωριά της Όσσας είναι η Αγιά, το Στόμιο, το Συκούριο, τα Αμπελάκια, η Καρίτσα, η Μελίβοια, το Μεταξοχώρι, το Μεγαλόβρυσο, η Ανατολή, το Κόκκινο Νερό, το Ομόλιο και η Σπηλιά. Όλα βουτηγμένα στο πράσινο, στην φύση.
Οι διαδρομές μέσα στο δάσος και τα μονοπάτια είναι πολλά, πληροφορίες θα πάρετε από τον Ορειβατικό Σύλλογο Λάρισας, τηλ. 241 053 5097 και www.eoslarissas.gr

ΟΛΥΜΠΟΣ
Πληροφορίες για το βουνό και τις διαδρομές από Ελασσόνα, στον Χιονοδρομικό Ορειβατικό Σύλλογο Ελασσόνας. Τηλ.: 24930 23833 Φαξ: 2493023834, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ΛΑΡΙΣΑ ΣΗΜΕΡΑ/ΠΟΛΗ

                                                         Στο Ιστορικό Κέντρο το Α' Αρχαίο Θέατρο

Μην χάσετε την ευκαιρία να την επισκεφθείτε. Να πάτε στο Διαχρονικό Μουσείο (το αναφέραμε πριν αναλυτικά), στο Λαογραφικό ιστορικό Μουσείο, στην Δημοτική Πινακοθήκη Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα με την απίστευτη συλλογή έργων δώρο του γιατρού Κατσίγρα στην πόλη, στο Α’ Αρχαίο Θέατρο, στο Αλκαζάρ, στον Πηνειό, στο Γενί Τζαμί, στον Μύλο του Παππά, στο Φρούριο.

                                                                        Γενί τζαμί, στο κέντρο της πόλης

Τα τελευταία χρόνια γίνεται τρομερή δουλειά στο τομέα του πολιτισμού.
Περιπλανηθείτε στο Ιστορικό Κέντρο της πόλης, στο εντυπωσιακό πλέγμα πεζοδρόμων, το μεγαλύτερο στην Ελλάδα, καθήστε σε κάποια από τις καφετέριες του κέντρου της πόλης και απολαύστε αυτό το ατελείωτο ανθρωπομελίσσι της Λάρισας, που όμοιό του δεν θα δείτε πουθενά αλλού.

Μπορείτε να φάτε τοπικές γεύσεις με βάση το κρέας στην πόλη και σε χωριά γύρω από την πόλη. Τα τσιπουράδικα επίσης είναι πολλά, η περιοχή παράγει τσίπουρο (Τύρναβος, Αμπελάκια, Ραψάνη) και στα χωριά το κάθε σπίτι έχει το δικό του κρασί και τσίπουρο.

Η διασκέδαση στην πόλη είναι ονομαστή σε όλη την Ελλάδα. Τα μπουζούκια είναι γνωστά σε όλη την Ελλάδα και τώρα τελευταία κάποια έχουν πρόγραμμα από το μεσημέρι ή το απόγευμα. Οι ξένοι μιλάνε και λένε ότι, θα πέσουν, ας πούμε, όλες οι πόλεις, αλλά η Λάρισα θα μείνει όρθια. Αυτό έχει σχέση και με την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων. Ανοιχτή πόλη, δεκτική, πολυσυλλεκτική. Και σε καλή οικονομική κατάσταση σε σχέση με άλλες πόλεις.

                                             Ο πεζόδρομος της Βενιζέλου, Αριστερά του αρχίζει το Α' Αρχαίο Θέατρο.

                                                         Διαδρομή στα μνημεία του Ιστορικού Κέντρου της Λάρισας

                                         Κεντρική πλατεία.Ο τεχνητός ποταμός της Γκόλαντα που ''κοιτάει'' τον Πηνειό.

Tο Πάρκο Αλκαζάρ
Tο Πάρκο Αλκαζάρ είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πάρκο της πόλης, με ιστορία μεγαλύτερη των 100 ετών.
Βρίσκεται δίπλα στις όχθες του Πηνειού και κάτω από το λόφο του Φρουρίου και το Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλείου.

Το πάρκο διαθέτει μεγάλους πεζοδρόμους διακοσμημένους με συντιβάνια, ποδηλατοδρόμους, χώρους αναψυχής, διαμορφωμένη λιμνούλα, αναψυκτήριο, παιδικές χαρές και υπαίθριο θέατρο 2.500 θέσεων, το γνωστό "Κηποθέατρο", στο οποίο λαμβάνουν χώρα πολλές θεατρικές παραστάσεις την άνοιξη και το καλοκαίρι.

Δίπλα στο πάρκο βρίσκεται και το ομώνυμο στάδιο ποδοσφαίρου Αλκαζάρ που αποτελεί ιστορική έδρα της ομάδας της πόλης ΑΕΛ, καθώς και οι διαμορφωμένες όχθες του Πηνειού ποταμού, χώροι περιπάτου και αναψυχής στις οποίες διοργανώνεται κάθε έτος η γιορτή Πηνειού.

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ...Α.Ε.Λ.

Και πως να μιλήσεις για Λάρισα χωρίς την Α.Ε.Λ. 

Ένα πρωτάθλημα Ελλάδος και δυο Κύπελλα. Εδώ παντού υπάρχει Α.Ε.Λ. Η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που δε υπάρχει οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών άλλης ομάδας.